Brydż sportowy nieustannie się rozwija i zmienia. Z tego powodu Światowa Federacja Brydża postawiła przed Komisją Prawa zadanie, aby „co najmniej raz na dekadę zrobić kompleksową analizę przepisów i zaktualizować ich strukturę”.
Ostatni przegląd, rozpoczęty pięć lat temu, jest najbardziej wyczerpujący z dotychczasowych. Propozycji i uwag poszukiwano wśród zainteresowanych osób oraz krajowych i strefowych organizacji brydżowych.
Zostały one zebrane i dogłębnie rozważone przez Komisję w odniesieniu do odpowiednich przepisów, które następnie zostały poprawione lub pozostawione bez zmian. W ciągu pięciu lat przeprowadzono wiele dyskusji podczas mistrzostw WBF i wymieniono kilka tysięcy e-maili.
Cel przepisów pozostaje niezmieniony. Mają one określić prawidłową procedurę i zapewnić odpowiednie środki zaradcze, gdy coś się nie powiedzie. Zaprojektowano je nie po to, by karać za nieprawidłowość, ale raczej by naprawić sytuację, gdy strona niewykraczająca poniosła stratę. Gracze powinni być gotowi, aby przyjąć ze zrozumieniem każde sprostowanie, karę i orzeczenie.
Kontynuowana jest tendencja zapoczątkowana w wydaniu 2007, aby dać sędziemu większą swobodę w egzekwowaniu niniejszych przepisów. Podjęto próby wyjaśnienia interpretacji. Aby pomóc w tym zakresie, Komisja zamierza przygotować oficjalne Komentarze z przykładami w postaci osobnego dokumentu.
Utrzymano ustalone użycie określenia „może” coś zrobić (niewykonanie nie jest błędem), „zrobi coś” (ustala procedurę, bez sugerowania, że jej naruszenie będzie karane), „powinien” coś zrobić (niewykonanie jest naruszeniem narażającym naruszającego na utratę jego praw, ale nieczęsto karanym), „ma” coś zrobić lub „należy” coś zrobić (niewykonanie pociąga za sobą częste wymierzenie kary), „musi” coś zrobić (najsilniejsze określenie, rzeczywiście poważny nakaz). Poza tym, „nie ma prawa” jest najostrzejszym zakazem, „nie może” jest stanowczym zakazem, ale „nie wolno” jest bardziej stanowcze – bez mała „nie ma prawa”.
Dla uniknięcia wątpliwości informujemy, że Wstęp i Definicje stanowią integralną część niniejszych przepisów.
Na koniec, jeśli kontekst jednoznacznie nie wskazuje inaczej, liczba pojedyncza zawiera liczbę mnogą, rodzaj męski zawiera rodzaj żeński i odwrotnie.