Rozdanie 26.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ K ♥ A K 9 7 2 ♦ Q 8 ♣ A K 8 4 2
♠ A J 2 ♥ Q 8 3 ♦ 10 4 3 2 ♣ J 5 3		♠ 10 5 ♥ J 10 5 4 ♦ A K 9 7 5 ♣ 7 6
	♠ Q 9 8 7 6 4 3 ♥ 6 ♦ J 6 ♣ Q 10 9

 Na frekansie tego rozdania zobaczymy wiele zapisów dla pary WE za wpadki ich przeciwników na końcówki pikowe lub bezatutowe.

 Rozdającym jest E i pewnością na początek powie PAS. Gracz S nie ma wprawdzie zbyt silnej karty, ale siedmiokart pikowy w składzie 7123 naprawdę warto pokazać. Zgoda, punktów mało, piki „przewiewne”, ale kiedy, jak nie teraz. Oczywiście na otwarcie 3♠ ręka S jest za słaba, ale blok na wysokości dwóch jest, moim zdaniem, OK.

 Odpowiadający, czyli N ma aż 19 PC, więc trudno dziwić się temu, że dograna jest już przesądzona. Kontraktem ostatecznym będzie zwykle końcówka pikowa, a to czy NS mają szansę na zapis zależało będzie od tego, z której ręki 4♠ zostanie zagrane.

 Po otwarciu 2♦ (minimulti) będzie tak:

(1)  Pytanie.

(2)  Minimum otwarcia.

(3)  Kolejne pytanie, tym razem to już forsing do końcówki.

(4)  Mam piki. W tej sekwencji stosujemy odpowiedzi typu zygzak, czyli zalicytowanie kierów oznacza piki, a pików kiery. Wprowadzenie takiego rozwiązania ma na celu zagranie kontraktu ostatecznego z silniejszej ręki.

 Wistujący bezrefleksyjnie ściągnie dwie lewy karowe, potem obrońcy wezmą jeszcze dwa atuty, a potem zapiszą w pierniczku 100 po swojej stronie, a N zapyta e-S-a: To było popartyjne otwarcie???

 Wariant drugi wygląda tak:

(1)  Słabe dwa na pikach.

(2)  Naturalne, forsujące.

 Teraz NS mogą liczyć na to, że W zawistuje w trefla lub w kiera (?), a wtedy końcówka pikowa zostanie zrealizowana. Przypadków takich nie będzie jednak zbyt wiele, a rozdanie wygrają ci, którym uda się wyhamować w trzech pikach.