Rozdanie 26.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ J 7 6 2 ♥ K 8 2 ♦ A K ♣ A K 5 2
♠ Q 9 8 ♥ 10 6 4 ♦ J 7 ♣ 10 9 7 4 3		♠ K 5 4 ♥ A Q 9 5 ♦ Q 10 5 2 ♣ J 6
	♠ A 10 3 ♥ J 7 3 ♦ 9 8 6 4 3 ♣ Q 8

W tym rozdaniu gracze E będą otwierać 1♣ (ci, którzy grają „karo z czwórki” – 1♦), po pasie S gracz W zalicytuje 1♦. Co ma teraz zrobić N? Po takim początku powinno grać się z grubsza tak samo, jak po otwarciu 1♣ – kontra – wywoławcza, z fitami w obu starszych lub objaśniająca, 1BA – klasyczne (z tym, że w obronie jestem zwolennikiem raczej 16-18 PC, powiedzmy 15+-18 PC, zwłaszcza po partii. Tam, gdzie N zalicytuje 1BA, licytacja na tym zgaśnie – S ma tak nieperspektywiczne 7 PC, że nawet biorąc pod uwagę fakt, że po otwarciu, gdy siła obrońców jest skupiona w jednej ręce, a rozgrywający ma pewne informacje z licytacji, nie widać szans na zebranie 9 lew.

Na ten kontrakt rozgrywający ma do wzięcia 8 lew.

Tam, gdzie N zdecyduje się na kontrę, WE mają szanse przetestować ustalenia. Najpopularniejsze w chwili obecnej są chyba takie:

pas = warunkowa akceptacja kontraktu 1♦ z kontrą, 12-14 PC, zwykle 4 kara;

rktr. = zwykle 4-4 w starszych, dopuszczalne 4-3 z dublem karo

1♥/♠ = 12-14 PC, czwórka licytowana i zwykle treflowa, bądź „silny trefl” z licytowanym kolorem 4+

wyższe – jak bez kontry.

E z 4 karami spasuje, S może też spasować, w końcu ma pięć kar i WE mogą się ratować kontraktem 1♥ – bez dwóch, podobnie zresztą jak i 1♦. Skontrowanie 1♥ może nie być proste, i jeżeli S ujawni pewną siłę – a pas karny obiecuje nie tylko kara, ale i parę PC – N może zalicytować końcówkę w bez atu, np. po sekwencji:

Co ma powiedzieć N? Kontra wygląda słabo w świetle pasa partnera, 1BA to na pewno nie ta siła, pozostaje 2BA i 3BA…

3BA przy w miarę sensownych poczynaniach obrony jest nie do wygrania i na pewno będzie sporo wpadek.