Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ 9 6 3 ♥ A K 8 3 ♦ J 6 ♣ A J 7 2
♠ A K 10 8 2 ♥ 5 2 ♦ K 8 4 ♣ K 10 6		♠ Q 7 5 4 ♥ Q 7 6 4 ♦ A Q 9 7 ♣ 4
	♠ J ♥ J 10 9 ♦ 10 5 3 2 ♣ Q 9 8 5 3

 Tylko nieliczne pary WE wyhamują w tym rozdaniu w częściówce pikowej. Będzie to spory błąd, gdyż 4♠ jest tu kontraktem prawidłowym, a na dodatek wychodzącym.

 Możliwych dróg prowadzących do optymalnego kontraktu jest kilka:

(1)  Zawodnik E decyduje się zastosować konwencję Drury, czyli pokazanie maksimum przepasowanej ręki z fitem w kolorze partnera. Nie jestem fanem licytowania dwóch trefli z tak bardzo niezrównoważoną ręką. Znacznie lepiej jest pokazać co ma się w karcie.

(2)  Normalne otwarcie, nic nie mówi o karach.

 I drugi scenariusz licytacyjny:

(1)  Inwit do końcówki w składzie niezrównoważonym, praktycznie 4+ piki.

(2)  Coś mam, negatem byłoby oczywiście 3♠.

(3)  Skoro coś masz, to ja mam na końcówkę.

 Niewiele zmieni również kontra wywoławcza, którą da niejeden zawodnik N. Licytacja pary WE powinna przebiegać tak, jak miało to miejsce bez kontry, czyli skok w 2BA, zgłoszenie odzywki różnej od trzech pików i 4♠ zawodnika E kończy wymianę informacji.

 Przeciwko czterem pikom gracz N zawistuje asem kier i po tym wyjściu kłopotów z realizacją końcówki nie będzie już żadnych. Gdyby jednak N zdecydował się na pierwszy wist atutowy i po dojściu treflem kontynuował piki, to zadanie rozgrywającego byłoby dużo trudniejsze. Myślę jednak, że taka obrona będzie miała miejsce przy bardzo niewielu stołach.