Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ 10 7 ♥ K 9 4 3 2 ♦ K 8 ♣ A Q 10 7
♠ 9 3 2 ♥ J 10 8 5 ♦ A Q 5 2 ♣ J 3		♠ A 8 ♥ A ♦ 9 7 4 3 ♣ K 9 8 6 4 2
	♠ K Q J 6 5 4 ♥ Q 7 6 ♦ J 10 6 ♣ 5

Nasz System:

¹można by wprawdzie skoczyć na 2♠, ale z kartą S można też grać w oba kolory czerwone, gdy partner ma w którymś z nich longera

²kontra sputnik, przyrzeka kiery

³siłowa, wskazanie dobrej ręki

Wspólny Język:

¹precisionowskie

²karta graniczna, ale wejście 2♠ – na szczeblu dwóch – częściej doprowadzi do przelicytowania przez partnera karty, aniżeli przyniesie stronie NS cokolwiek dobrego

³taki kolor warto pokazać mimo fitu kierowego, z drugiej strony ukrycie tego fitu także może się okazać dla strony NS bolesne

albo:

¹precisionowskie

²karta graniczna, ale wejście 2♠ – na szczeblu dwóch – częściej doprowadzi do przelicytowania przez partnera karty, aniżeli przyniesie stronie NS cokolwiek dobrego

³wskazanie przyzwoitej ręki z fitem kierowym, inwit do dogranej; z drugiej strony szkoda nie pokazać tak dobrego koloru jak piki, także to może się w pewnych okolicznościach okazać dla strony NS bolesne

⁴także ze względu na poważne i źle położone wartości treflowe

Po otwarciu 2♣ E i swoim pasie gracz S stanie przed poważnym problemem. Z jednej strony chciałby pokazać swój sześciokartowy kolor pikowy, z drugiej, licytując go, musiałby ukryć – często na zawsze – fit kierowy. A ten to trzecia starsza figura, ponadto ręka S zawiera bocznego singletona – w kolorze przeciwnika. Każde z tych rozwiązań może się okazać akurat słuszne, przede wszystkim zależy to od jakości partnerowych kierów. Zasadniczo nie ulega wszakże wątpliwości, iż słaba ręka e-S-a da dużo więcej lew przy grze w piki aniżeli w wypadku kontraktu kierowego.

Przeciwko pikowej grze e-S-a W zaatakuje w kolor partnera – ♣W. Dziewięć lew jest pewne, rozgrywający zabije pierwszą lewę ♣A,, po czym może kontynuować ze stołu ♣D, przebić w ręce wstawionego przez E ♣K i zagrać w atu. Jeśli E zabije pierwszą lewę atutową asem (wolno mu też będzie ją przepuścić, wtedy jednak zabiciu drugiego pika będzie musiał zagrać w kara), będzie musiał czy to zagrać ♥A, dopuścić partnera na ♦A i przebić kiera; czy to od razu zagrać w karo, tyle tylko iż jego partner będzie musiał lewę tę przepuścić… Inaczej gracz S weźmie już lew 10.

W kiery będzie się grało nieco trudniej. Przeciwko 3♥(N) E wyjdzie karem, więc jego partner zabije pierwszą lewę ♦A i najprawdopodobniej albo powtórzy karem, albo odwróci w ♣W. Tak czy owak, rozgrywający zagra w piki, by wyrobić sobie ten kolor, a potem wyjdzie z ręki blotką kierową. Ograniczy przeto swoje przegrywające do kara, pika oraz wziątek atutowych. Trochę mniej pewne niż w  piki, ale nadal dziewięć lew.

Protokół tego rozdania powinny więc wypełnić przede wszystkim minimaksowe wpisy w wysokości 140 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  3♥(NS), 9 lew albo 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 9 (NS);

♠ – 9 (NS);      

BA – 7 (N!).