Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

	♠ K985  ♥ AJ8  ♦ Q1092  ♣ Q3
♠ Q7642 ♥ 762 ♦ 653 ♣ 98		♠ AJ103 ♥ 1043 ♦ AJ7 ♣ K104
	♠ == ♥ KQ95 ♦ K84 ♣ AJ7652

¹ 10⁺ PC w składzie zrównoważonym albo quasi-zrównoważonym

² kontra propozycyjna

³ naturalne, 5⁺♣, forsing (na jedno okrążenie albo do wysokości 2BA – do uzgodnienia w parze)

⁴ naturalne, układ 5⁺♣–4♥, karta nienadająca się raczej do gry w bez atu, w tej sekwencji na pewno z krótkością pikową, mocna sugestia renonsu (już odejście z partnerowej kontry świadczyło bowiem o co najwyżej singletonie w pikach)

⁵ partner nie chce grać w bez atu, a N trzyma piki tylko raz, proponuje zatem grę w kiery na siedmiu atutach (z czterema kierami N zalicytowałby 2♥ w poprzednim okrążeniu)

Tak sprawne poruszanie się w tego typu sytuacjach wymaga dobrego przygotowania teoretycznego pary, poza dyskusją pozostaje jednak ustalenie, że po rekontrze zgłoszenie potem przez rekontrującego koloru jest zapowiedzią forsującą – co najmniej na jedno okrążenie (albo do wysokości 2BA). W tym wypadku pozwoli to zawodnikowi S odlicytować posiadany układ oraz wyrazić niechęć do gry w bez atu. W takich okolicznościach N zdecyduje się na podniesienie partnerowych 3♥ do 4♥, czyli na zagranie końcówki w ten kolor na siedmiu atutach. I będzie to optymalny w tym rozdaniu kontrakt strony NS, choć jeszcze lepiej byłoby, gdyby udało się go ustawić z ręki N (i zapowiedzieć szlemika, który byłby wówczas nietrudny do zrealizowania).

Tymczasem przeciwko 4♥(S) obrońca W wyjdzie na pewno blotką pikową. Rozgrywający wstawi ze stołu ♠8 i na zagraną przez E ♠10 zrzuci z ręki blotkę karo (choć mógłby ją też tam przebić, nie chce jednak już w pierwszej lewie skracać się od czterech atutów). Powiedzmy, że obrońca E odwróci wówczas w kiera. Rozgrywający weźmie tę lewę ♥8 na stole, a potem zrobi impas ♣W w ręce, ściągnie ♣A i trzecią rundę trefli przebije w dziadku asem atu. A potem albo ściągnie do końca atuty, albo już wcześniej zagra w karo, bo nawet jeśli E wskoczy wtedy ♦A i wyjdzie ♠A, to w żaden sposób kontraktowi nie zaszkodzi (nawet w przypadku rozkładu kierów 4–2). Teraz jednak – ponieważ atuty dzielą się 3–3, rozgrywający odda jeszcze tylko jedną wziątkę – na ♦A – i zrealizuje swój kontrakt z nadróbką.

Proszę zauważyć, iż gdyby rozgrywającym był gracz N, to mógłby on wygrać szlemika w kiery.

Na NS wychodzi też końcówka w trefle (dosyć łatwo) oraz karowa, a nawet 3BA. W tym ostatnim wypadku N musiałby zabić ♠K dopiero czwartą rundę tego koloru, a następnie zagrać przez kara, tj. zaimpasować obrońcy E waleta w tym ostatnim kolorze. Wziąłby wówczas pika, cztery kiery, trzy kara oraz trefla, a oddałby jedynie trzy piki oraz ♦A.

W protokole tego rozdania można się zatem spodziewać różnych wpisów, przede wszystkim jednak 600 oraz 650 dla NS.

Minimaks teoretyczny:  6♥(N!), 12 lew; 1430 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11(NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 12 (N!);

♠ – 8 (NS);

BA – 9 (NS).