Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ A5 ♥ K64 ♦ AKQT2 ♣ AJ3
♠ QT93 ♥ J8 ♦ ♣ QT98752		♠ J87 ♥ AQT752 ♦ 543 ♣ K
	♠ K642 ♥ 93 ♦ J9876 ♣ 64

¹ licytując Naszym Systemem, można też zacząć od 1♦, tę silną kartę w składzie zrównoważonym najlepiej jednak opisze otwarcie 1♣, a potem – po negatywnej odpowiedzi partnera 1♦ – rebid 2BA

² karta zbyt silna, tak ze względu na sam miltonaż, jak i liczbę lew, na rebid 1BA

³ pytanie o cztery piki

⁴ brak czterech pików (można też stosować te 3♣ jako rodzaj staymana odwrotnego, aby sprawdzić, czy otwierający nie ma pięciu pików w składzie 5♠332, szczególnie we Wspólnym Języku, ale i w Naszym Systemie)

Tak lub bardzo podobnie powinna się potoczyć licytacja na wielu stołach listopadowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012. Podstawowa różnica to ewentualność zalicytowania przez E nie 1♥, tylko 2♥, wówczas otwierający może od razu zdecydować się na zgłoszenie 3BA…

¹ licytując Naszym Systemem, można też zacząć od 1♦, tę silną kartę w składzie zrównoważonym najlepiej jednak opisze otwarcie 1♣, a potem – po negatywnej odpowiedzi partnera 1♦ – rebid 2BA

² po kierowym mam (pewne) osiem lew, jest duża szansa, że partner dołoży dziewiątą

albo:

¹ licytując Naszym Systemem, można też zacząć od 1♦, tę silną kartę w składzie zrównoważonym najlepiej jednak opisze otwarcie 1♣, a potem – po negatywnej odpowiedzi partnera 1♦ – rebid 2BA

² na razie kontra wywoławcza, aby wskazać silne otwarcie

³ skoro nie chodziło o uzgodnienie pików, to znaczy, że N wskazuje silniejszą kartę niż taka, z którą zgłosiłby te 2BA w poprzednim okrążeniu (tu S odpowiedział 2♠, więc otwierającemu udało się ten problem zasygnalizować, po odpowiedzi e-S-a 3♣ czy 3♦ N i tak musiałby jednak powiedzieć 3BA)

I w takich przypadkach skończy się jednakże prawie zawsze na 3BA(N). Jeśli przeciwko tej grze E zaatakuje kierem, rozgrywający szybko pokaże dziewięć wziątek: ♥K, pięć karowych i trzy topy w kolorach czarnych. W dużo gorszej sytuacji postawi e-N-a inne możliwe pierwsze wyjście – pikowe. Będzie on wtedy dysponował tylko ośmioma pewnymi wziątkami, a dziewiątką będzie sobie mógł wyrobić wyłącznie w treflach – i to tak, aby w trakcie tego procesu nie dopuścić do ręki niebezpiecznego przeciwnika W, mogącego podegrać ♥K. Trzeba zatem będzie rozczytać aktualną konfigurację tego koloru. Ale tylko pozornie, jako że gdyby gracz W miał całego mariasza treflowego, to na pewno dostałby się nim do ręki – i podegrał kiery. Zresztą na razie rozgrywający powinien zabić pierwszą lewę ♠A w ręce i ściągnąć pięć kar. W w naturalny sposób pozbędzie się wówczas kilku trefli, może nawet czterech, co wraz z wnioskami z pierwszego wistu (E wyjdzie odmiennie ♠8, a więc prawie na pewno z trzykartu) pozwoli rozczytać układ jego (W) ręki jako 4–2–0–7, a jego partnera jako 3–6–3–1.

Jedyną szansą rozgrywającego stanie się zatem to, iż singlowy trefl w ręce E to figura: króla albo dama. Zagra on zatem ze stołu blotkę treflową i – po dołożeniu przez W ♣9 albo ♣10 – doda z ręki ♣3. Istotnie, E weźmie tę lewę singlowym ♣K i powtórzy pikiem. A rozgrywający zabije ♠K w dziadku, ponowi stamtąd treflem i zrobi w ręce impas waletem. I to właśnie będzie jego dziewiąta wziątka.

Stąd podstawowym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania winno być 600 punktów dla NS, szczególnie że wielu zawodników E zawistuje jednak w kiera. Na marginesie, na linii NS wychodzi też końcówka w kara, tyle że wyłącznie z dobrej ręki N (podobnie jak 3BA). I w tym jednak wypadku rozgrywający musiałby rozwiązać trefle tak samo jak w przypadku kontraktu 3BA(N). Gwoli ścisłości, 5♦(S) położy pierwszy wist kierowy.

Minimaks teoretyczny: 5♦(NS), 11 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 11 (N!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (S!);

BA – 9 (N!).