Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ KJ97653 ♥ T75 ♦ J86 ♣
♠ 8 ♥ Q83 ♦ T7 ♣ KQJT973		♠ AQT2 ♥ AJ9 ♦ K92 ♣ A84
	♠ 4 ♥ K642 ♦ AQ543 ♣ 652

¹ zapowiedź bardziej niż oczywista

² transfer na trefle, karta z potencjałem szlemikowym (jeśli partner miał silny wariant 3BA)

³ negatywne, do gry

Gracz E może być nawet sporo silniejszy (jego 3BA to zapowiedź szerokostrefowa), zaś W ma szlemikowo zorientowaną rękę z siedmiokartem treflowym z jedną tylko przegrywającą. Przychodzi tu z pomocą racjonalne ustalenie konwencyjne, stosowane m.in. przez czołowe pary włoskie, w tym Laurię z Versacem. Otóż w takiej sekwencji z długim kolorem własnym i ręką z potencjałem szlemikowym W licytuje transferami: 4♣ – na kara, 4♦ – na kiery i 4♠ – na trefle. Zapowiedź 4♥ jest natomiast naturalna – do gry, bez aspiracji szlemikowych. Od biedy to ją właśnie można by przeznaczyć na transfer na trefle, a z kierami licytować zawsze transferowe 4♦, a potem – po 4♥ partnera – dawać cuebid. Chodzi tu jednak o to, że gracz E może tu mieć dużą rozpiętość siły, ważne jest zatem, aby od razu został on poinformowany przez partnera nie tylko o tym, że posiada on kiery, ale też ma aspiracje szlemikowe. Po transferowych, zachęcających 4♦ to E ruszy bowiem wtedy do szlemika. Natomiast jeśli 4♦ mogłyby zostać zalicytowane z kartą słabszą (o znaczeniu: uważam, że 4♥ będą tu końcówką lepszą niż 3BA), wkroczenie przez E w strefę szlemową wiązałoby się z ogromnym ryzykiem, przeto mogłoby zostać uczynione jedynie z bardzo silną ręką.

W tym wypadku skończy się jednak oczywiście na 4BA(E) – i jeśli tylko S nie wyjdzie przeciwko temu kontraktowi blotką karową (albo kierem), rozgrywający weźmie jedynie 11 lew. Zrobi bowiem nieudany impas ♥W, a potem – gdy S nie odbierze ♦A – impas ♠D w ręce. Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania będzie zatem minimaksowe 460 dla WE.

Trudno mi polecać z ręką N desperackie otwarcie 4♠ (aż osiem przegrywających, a założenia, mimo że przedpartyjne, są przecież równe), byłoby tu ono jednak prawdziwym strzałem w dziesiątkę. Nawet gdyby gracz E mógł je systemowo skontrować (tzn. byłaby to kontra typu raczej pasuj, a nie raczej licytuj), to i tak jego partner odszedłby na 5♣, jak najbardziej konstruktywne zresztą, tj. z ogromną nadzieją na zrealizowanie tego kontraktu. A te skończyłyby się na 11 wziątkach (po każdym wiście) i zapisie 400 dla WE, skutkującym bardzo niską notą turniejową dla duetu tej linii. Natomiast – gdyby jakimś cudem do tego doszło – rozgrywając kontrakt 4♠ z kontrą, gracz S byłby w stanie wybronić się tylko bez dwóch, raptem za 300 punktów. Dałoby się bowiem wtedy ograniczyć przegrywające strony NS do dwóch kierów i jedynie trzech pików (dzięki m.in. atutowej wpustce końcowej).

Minimaks teoretyczny: 5BA(WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (W!);

♠ – 8 (NS);

BA – 11 (WE).