Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ QJ964 ♥ 63 ♦ J9632 ♣ 6
♠ ♥ 9854 ♦ AT7 ♣ QJ7432		♠ AT3 ♥ AQT2 ♦ KQ4 ♣ A98
	♠ K8752 ♥ KJ7 ♦ 85 ♣ KT5

¹ dwukolorówka Wilkosza, na trzeciej ręce w korzystnych założeniach otwarcie jak najbardziej godne polecenia

² w pierwszym czytaniu kontra wywoławcza do hipotetycznych pików otwierającego

³ do koloru partnera

⁴ kontra naturalna, wskazanie kierów (w podstawowym wariancie partner wywołuje ten kolor), aby WE mogli w nie zagrać, gdy są one ich kolorem uzgodnionym

⁵ piki i młodszy

⁶ prawidłowego szlemika raczej tu nie będzie

⁷ w zaistniałych okolicznościach oczywiste

⁸ pas forsujący, daje partnerowi możliwość powiedzenia 5♥

⁹ siła duża, ale też układ 4333, przeto najbardziej racjonalnym działaniem jest kontra

¹⁰ W powinien postąpić konsekwentnie, respektując decyzję partnera

¹ dwukolorówka piki i młodszy, w tej pozycji i założeniach tym bardziej warto dać takie naturalne otwarcie

² już teraz kuszące jest zgłoszenie 5♣

³ z układem 6430 trudno byłoby spasować, tym bardziej że także honory ręki W dają szansę na zrealizowanie zapowiedzianego kontraktu

Cóż, im szybciej – i wyżej – zablokują przeciwnicy, tym trudniejsza sytuacja drugiej strony. Podczas gdy w sekwencji pierwszej jest duża szansa, aby skończyło się na 4♠(NS) z kontrą (bez dwóch i 300 dla WE), to w drugiej obstawiam jednak, że ostatecznym kontraktem stanie się 5♣(W), czy nawet 5♥(W). Grając w kiery, nie uniknie się oddania się trefla i dwóch wziątek atutowych, W zrealizuje zatem 4♥, ale na 5♥ będzie musiał leżeć bez jednej. Obawiam się, że podobnie może być w przypadku kontraktu 5♣(W), wprawdzie (bez wistu kierowego, N wyjdzie jednak najprawdopodobniej ♠D) istnieje możliwość zrealizowania gry, rozgrywający musiałby jednak ustawić obrońcę S w przymusie przeciwko bezpiecznym odejściom, a potem odegrać mu ostatnie, które sobie pozostawi (zgrywając ♠A albo przebijając w ręce pika) i wpuścić go kierem – na jeden z honorów, by wymusić wyjście spod drugiego. Zwycięska końcówka musiałaby wyglądać następująco:

Teraz zostałoby zagranie karo do damy i S stanąłby we wzmiankowanym przymusie. Jeśli pozbyłby się kiera, rozgrywający łatwo wyrobiłby sobie drugą wziątkę w tym kolorze; jeżeli zaś rozstałby się z pikiem, W przebiłby w ręce pika, pozbawiając e-S-a ostatniego bezpiecznego odejścia, i zagrał kiera do dziesiątki lub damy…

Rozgrywka chyba jednak nietrudna, ponadto niczym niegrożąca w przypadku konfiguracji ♥W x (N) – ♥K (S), a także ♥W x x (N) – ♥K x (S), gdyby ta druga była rzecz jasna możliwa. Byłaby też skuteczna przy ♥K x, można zatem określić ją jako rozgrywkę optymalną (tym bardziej że przy mocnym założeniu, iż N ma dwa, a S trzy kiery, rozgrywający nie będzie mógł się pomylić). Nie jest jednak banalna, przeto na pewno nie każde 5♣ zostanie zrealizowane.

W protokole rozdania możemy więc oczekiwać wpisów w wysokości 300, rzadziej 500 i 600 dla WE, ale też wpadkowych 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS) z kontrą, 8 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (E!);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (WE).