Rozdanie 23.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ Q 9 3 ♥ A Q 7 ♦ A 8 5 3 2 ♣ 6 2
♠ 8 5 ♥ 5 3 ♦ J 10 9 7 ♣ A J 9 5 3		♠ J 10 6 2 ♥ 8 4 2 ♦ K 6 4 ♣ K Q 4
	♠ A K 7 4 ♥ K J 10 9 6 ♦ Q ♣ 10 8 7

S otwiera licytację 1♥, W pasuje, Co ma zalicytować N?

W czym problem zapytacie? Przecież Na ma piątkę kar, więc powinien ją zgłosić.

Zupełnie się z tym nie zgadzam. Celem zgłoszenia koloru bocznego z fitem w kolorze otwarcia jest próba zagrania gry premiowej na lewach opartych w dwóch kolorach. W tym celu odpowiadający szuka poparcia w swoim kolorze, gdy jest on odpowiednio mocny . Informuje przy tym partnera: „Jeśli masz w moim kolorze figurę i niezłe otwarcie, to próbujmy”. Czy N chciałby grać grę premiową, gdy jego partner posiada trzeciego waleta w karach? No chyba nie! Wręcz przeciwnie, N jest zainteresowany grą premiową, jeśli partner ma w karach krótkość. Powinien więc poprowadzić licytację inaczej.

Jak? Zaczynając od odpowiedzi 2♣. Odzywka ta – w przypadku posiadania fitu w kolorze partnera – nie mówi nic o treflach, tylko przygotowuje sekwencję forsującą do dogranej. Otwierający musi liczyć się z tym, że 2♣ może być odzywką przejściową.  

Po tym przygotowaniu teoretycznym przejdźmy do praktyki. Ja, z kartą N, nie zalicytowabym ani 2♣, ani 2♦. Dałbym odzywkę, która mówi: „Chcę grać 4♥ z bilansu”. Bezpośredni skok na 4♥ jest blokujący, więc każdy w systemie powinien mieć odzywkę zarezerwowaną na „dograną z bilansu”. Preferowaną przeze mnie metodą jest odzywka 4♦ (Splintera karowego licytuje się przez 3BA).

Po co ten pośpiech? Mój były partner, wybitny teoretyk i praktyk brydżowy, Krzysztof Martens, mawiał, że kopalnią punktów w brydżu jest tzw. „kamuflaż”. Innymi słowy: „Nie ujawniaj przeciwnikowi informacji, jeśli nie musisz”. Po odpowiedzi 2♣ lub 2♦ otwierający odkrywa się jak bohaterka filmu „Striptease”, a przeciwnikom prezentowana jest wiedza, która powinna być dla nich niedostępna. 

Nie odsłaniaj partnera, jeśli nie musisz.