Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ Q942 ♥ AT ♦ K8 ♣ QT742
♠ ♥ KJ64 ♦ J973 ♣ AJ653		♠ 65 ♥ Q9753 ♦ AQT6 ♣ K8
	♠ AKJT873 ♥ 82 ♦ 542 ♣ 9

¹ bardzo marne 11 PC, stąd oczywisty pas

² te 11 miltonów są nieco ładniejsze, przede wszystkim ze względu na wyraźnie wyższą jakość koloru czterokartowego, drugoręczne otwarcie 1♥ z tą kartą można więc jak najbardziej zaakceptować

³ po pasie partnera najlepiej będzie od razu wykonać skok na maksymalną z rozsądnych wysokość (mimo że, ściśle mówiąc, karta ta zawiera aż 6,5 lewy przegrywającej)

⁴ gracza W nie stać na samodzielne przesądzenie szlemika, nie pozostaje mu zatem nic innego, jak powiedzieć 5♥

⁵ z czterokartowym fitem pikowym nie sposób byłoby tych 5♠ nie powiedzieć

⁶ E ma zupełne minimum otwarcia i układ bez krótkości, kontruje zatem, aby partner na pewno nie licytował wyżej; a że swoje honory ma przede wszystkim w kolorach młodszych, nie obawia się, że 4♠ przeciwników mogłyby zostać zrealizowane

⁷ gracz W honoruje decyzję partnera, wysoki skok S stworzył bowiem trudną sytuację, przede wszystkim należy zatem dążyć do wzięcia zapisu na swoją stronę

Proszę zwrócić uwagę, iż gdyby E na drugiej ręce spasował, jego strona znalazłaby się w dużo trudniejszej sytuacji:

¹ bardzo marne 11 PC, stąd oczywisty pas

² S w tej sytuacji tym bardziej na 4♠

³ wywoławcza

Kontra wywoławcza na 4♠ nie zapewnia czterech kierów, czego można by się w zasadzie na pewno spodziewać po wywoławczej kontrze na 3♠ (podobnie jak po wywoławczej kontrze na 4♥ partner kontrującego miałby pełne prawo oczekiwać w ręce swojego vis-à-vis czterech pików). Na wysokości pięciu każdy (wygrany) kontrakt daje bowiem premię końcówkową, nie ma zatem powodu, aby preferowany był dugi kolor starszy. Tymczasem po otwarciu przeciwnika 3♠ najniższą końcówka w kolor (jedyną na szczeblu czterech) są 4♥, zaś po otwarciu 4♥ – 4♠. A skoro E nie może być pewien (lub przynajmniej żywić ogromną nadzieję), że partner ma cztery kiery, wybieranie się na szczebel pięciu (tj. zgłoszenie 5♥ albo 4BA) nie wygląda aż tak bardzo atrakcyjnie. Na swoja kontrę gracz W może bowiem mieć jedną starszą figurę więcej (np. ♦K czy ♥A), ale też – dwa piki (N nie ujawnił fitu pikowego). A wówczas 5♥ strony WE może być już z góry bez jednej albo zostać przegrane na przykład z powodu tego, iż nie uda się impas przeciwko ♦K. Gracz E może zatem zdecydować się na pewne wzięcie zapisu i spasować na kontrę partnera. Oczywiście jeżeli mimo wszystko zdecyduje się na 5♥, to zrobi swoje, a może nawet nadróbkę. Tej ostatniej pozbawi go bowiem jedynie atak treflowy i późniejsza przebitka w tym kolorze. Zawsze natomiast będzie można wziąć 12 lew, grając w kara.

Natomiast grający w piki zawodnikS weźmie lew dziewięć. A dziesięć tylko wtedy, gdyby W zaatakował ♣A. Kontrakt 5♠(S) z kontrą powinien zatem zostać położony bez dwóch, za 300, a 4♠ – bez jednej, za 100. Takie też właśnie – a szczególnie 300 dla WE – będą najpopularniejsze wpisy w turniejowych protokołach tego rozdania. Znajdą się w nich też jednak i wyższe: 420, 450, a nawet 480 dla WE – za wygrane przez tę stronę kontrakty w kolory czerwone na szczeblu pięciu. Nie powinien być ich jednak ogrom – po wejściu/otwarciu 4♠ e-S-a jego partner nieuchronnie przelicytuje bowiem później 5♦ czy 5♥ przeciwników obronnymi, opłacalnymi 5♠.

Minimaks teoretyczny: 6♠(NS) z kontrą, 9 lew; 500dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 12 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 7 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec