Rozdanie 7.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 9 5 2 ♥ J 9 6 4 3 ♦ A K ♣ 7 4 3
♠ 8 ♥ K Q ♦ Q J 9 8 5 2 ♣ A Q 9 6		♠ A K Q J 7 4 ♥ A 8 7 ♦ 6 ♣ K 10 5
	♠ 10 6 3 ♥ 10 5 2 ♦ 10 7 4 3 ♣ J 8 2

Tutaj po pasie S gracze W będą otwierać 1♦, N raczej spasuje (siła na wejście jest minimalna, a kolor kierowy słaby). Teraz E odpowie 1♠, S spasuje, a W powtórzy kara. Teraz E będzie miał problem z rebidem – 3♠ jest jedynie inwitujące, u większości także i 2BA jest inwitem, więc pozostaje tylko 3♣. Teraz z kolei W ma problem – z czwórką trefli i zatrzymaniem kierowym w postaci sec mariasza 3BA nie wygląda najlepiej, także nie bardzo można uzgodnić trefle. Wydaje się, że salomonowym wyjściem jest czwarty kolor 3♥, po którym E zalicytuje 4♠, pokazując dobry kolor i rękę nadwyżkową w stosunku do forsingu do dogranej – z siłą koło 12 PC E zalicytowałby z solidnymi pikami 4♠ od razu po 2♦. Jednak nawet po nadwyżkowej sekwencji W z singlem pik i niewyraźną nadwyżką raczej spasuje.

W tym rozdaniu na dojście do szlemika mają większe szanse ci, którzy grają staromodnym forsującym zniesieniem 2♠. Tam licytacja powinna wyglądać mniej więcej tak:

2♠ – naturalne, forsujące do dogranej, zwykle co najmniej lekkie aspiracje szlemikowe;

3♠ – solidny kolor;

4♣ – cue bid uzgadniający piki, niezła karta.