Polski Związek Brydża Sportowego

PZBS

KRS 0000219753, NIP: 525-16-56-918, Organizacja Pożytku Publicznego

konto PZBS: 07 1240 6175 1111 0000 4577 6692

Finał Indywidualnych Mistrzostw Polski - analiza rozdań

Spis treści
Finał Indywidualnych Mistrzostw Polski - analiza rozdań
Rozdanie 2
Rozdanie 3
Rozdanie 4
Rozdanie 5
Rozdanie 6
Rozdanie 7
Rozdanie 8
Rozdanie 9
Rozdanie 10
Rozdanie 11
Rozdanie 12
Rozdanie 13
Rozdanie 14
Rozdanie 15
Rozdanie 16
Rozdanie 17
Rozdanie 18
Rozdanie 19
Rozdanie 20
Rozdanie 21
Rozdanie 22
Rozdanie 23
Rozdanie 24
Rozdanie 25
Rozdanie 26
Rozdanie 27
Rozdanie 28
Rozdanie 29
Rozdanie 30
Rozdanie 31
Rozdanie 32
Opis systemu licytacyjnego

Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9
Rozd. N,
po partii: EW
9 7 6 2
K Q 9 8
Q J 4 3
9
 
A K Q
4
A K 10 9 8 6
A K 2
rozd. 9 J 10 5
10 5 3
5 2
Q J 10 7 6
  8 4 3
A J 7 6 2
7
8 5 4 3
 

W

N

E

S

pas

pas

pas

1

pas

1

pas

2

pas

3

pas

3

pas

3BA

pas

4

pas

4

pas

6

pas

pas

pas

 

W

N

E

S

pas

pas

pas

1

pas

1

1

ktr.

3

4

pas

4

pas

5

pas

6

pas

pas

pas

Najbardziej jak to tylko możliwe reprezentatywny przykład tzw. rozdania niesprawiedliwego, w którym prawidłowa licytacja zostanie ukarana. Szlemik treflowy jest tu prześwietnym kontraktem, o bardzo wysokiej szansie realizacji. Przy podziale atutów 3–2 (68%) wystarczy, aby kara nie podzieliły się 5–0 (96%), natomiast przy treflach rozłożonych 4–1 (28%), potrzebny będzie podział kar 3–2 albo 4–1 z singlowym waletem bądź damą u e-S-a (2,8%), wówczas bowiem da się zaekspasować czwarty honor tego koloru w ręce e-N-a i wyrobić go tylko jedną przebitką. To w sumie nieco ponad 85%, trudno zatem o lepszą grę premiową, przynajmniej w przystolikowej praktyce. Niestety, w aktualnym rozdaniu N ma właśnie D W x x, a jednocześnie trefle  dzielą się 4–1 i na szlemika trzeba leżeć bez jednej. Gdyby chociaż karowy singleton e-S-a był honorem…

Po trzech pasach W rozpocznie 1 i usłyszy od partnera negatywne (na ogół)  1. Jeżeli przeciwnicy będą cały czas pasowali, otwierający da przesądzający dograną sztuczny rebid 2, zaś odpowiadający dysponuje dostateczną siłą, aby pokazać swój najlepszy kolor zapowiedzią 3. W zgłosi wówczas naturalne 3, zaś E będzie musiał „na razie” wycofać się na 3BA. Otwierający powinien teraz pokazać pełny fit treflowy i zainwitować wyższą grę.E nie ma wprawdzie cuebidu, ale też – w kontekście całości – bardzo przyzwoite trefle, dama jest bowiem wsparta waletem i dziesiątką podczas gdy jego 3 mogłyby zostać zalicytowane z pustym waletem (z pięcioma blotkami nie) albo sześcioma blotkami – i D W albo wręcz K. Jedyna zapowiedź różna od 5, którą w tym momencie dysponuje nasz bohater, to właśnie 4; jego partner ma w tym kolorze prawie na pewno sześciokart, ponadto z pełnym fitem karowym E mógłby już w poprzednim okrążeniu podnieść do 4. Po tej informacji otwierającego stać już będzie na zgłoszenie szlemika, powinien przeto zapowiedzieć 6 (bądź „na razie” 4, z A E powiedziałby jednak 4, a nie 4); partner powinien bowiem mieć porządny kolor, ponadto widać, że do wyfortowania kar prawie na pewno konieczna będzie przebitka (chyba że E ma D x).

W sekwencji drugiej S wchodzi z opóźnieniem 1 (wistowo bądź by znaleźć ewentualną opłacalną obronę); wprawdzie ze słabiutką kartą, ale nie powinien tym partnera zmylić, jako że w poprzednim okrążeniu nie dał nawet trzecioręcznego przedpartyjnego otwarcia. Otwierający powinien wejście to skontrować, po pierwsze, naturalny w takich okolicznościach rebid 2 nie oddałby bowiem całej prawdy o urodzie i potencjale ofensywnym jego ręki (byłby to silny trefl na karach, a W ma bezwzględny forsing do dogranej); po drugie zaś, W może też grać w oba kolory czarne, jeśli tyko partner ma w którymś z nich longera. Rebid 2 powinien być zarezerwowany na wskazanie dużej dwukolorówki, raczej z pikami, silne ręce jednokolorowe licytuje się natomiast przez przeskok albo kontrę i późniejsze zgłoszenie koloru.

W tym wypadku N najprawdopodobniej skoczy na 3, co wszakże powinno tylko ułatwić przeciwnikom zadanie (przynajmniej z punktu widzenia teorii i praktyki licytacji, a nie ostatecznego wyniku rozdania). E, który wie już o silnym treflu partnera (i to na ogół bardzo silnym), dowie się też w ten sposób o dziewięciu kierach w rękach przeciwników, a zatem i o krótkości tego koloru u W. W świetle tego faktu zgłoszenie przezeń 4 stanie się w pełni uzasadnione – bardzo przyzwoity kolor i tylko 30-miltonowa talia; ponadto optymalny kolor do gry trzeba w takiej sytuacji wskazać jak najszybciej. Otwierający potwierdzi teraz krótkość kierową i zainwituje wyższą grę zapowiedzią 4, ale że swą zapowiedzią 4 partner już i tak zrobił wiele, teraz wycofa się na 5. Te jednak zostaną rzecz jasna podniesione przez gracza W do szczebla szlemika…

Niestety – powtórzę to raz jeszcze – jest to najbardziej jak to tylko możliwe reprezentatywny przykład tzw. rozdania niesprawiedliwego, w którym prawidłowa licytacja zostanie ukarana…

Minimaks teoretyczny: 5(WE), 11 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

– 11 (WE);

– 10 (WE);

– 7 (NS);

– 7(WE);

BA – 8 (WE).