Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

	♠ KQ642 ♥ KJ872 ♦ J7 ♣ J
♠ J1053 ♥ 104 ♦ 1083 ♣ KQ96		♠ 7 ♥ AQ953 ♦ 5 ♣ A108542
	♠ A98 ♥ 6 ♦ AKQ9642 ♣ 73

¹ w Polsce otwieramy z taką kartą 1♥

² od biedy W mógłby dać negatywną kontrę

³ naturalne, nieforsujące

⁴ taki skok mówi przede wszystkim o dużym układzie kierowo-treflowym

albo:

¹ w Polsce otwieramy z taką kartą 1♥

² od biedy W mógłby dać negatywną kontrę

³ naturalne, nieforsujące

⁴ taki skok mówi przede wszystkim o dużym układzie kierowo-treflowym

Nareszcie trochę dynamiki – na pewno w zasadzie na każdym stole wrześniowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012 w rozdaniu tym licytacja będzie dwustronna i skończy się dopiero na szczeblu pięciu albo sześciu.

Na niejednym stole gracz N utrzyma się w kontrakcie 5♠. Jeżeli na pierwszym wiście E odbierze wówczas dwa asy i powtórzy treflem, rozgrywający przebije w ręce, po czym, aby zrealizować grę, będzie musiał wyimpasować przeciwnikowi z prawej czwartego waleta z dziesiątką atu. Będzie to jednak jak najbardziej możliwe, z licytacji będzie bowiem wynikało, że E ma krótkie piki (i kara). Mimo to zgranie to nie będzie proste, będzie bowiem musiało zostać połączone z odpowiednio wytempowaną grą na obustronne przebitki, z elementami parady atutowej ponadto. W czwartej lewie N wejdzie na stół ♦A i musi zagrać stamtąd ♠9, bez uprzedniego ściągnięcie ♠A (!). Obrońca W położy na nią ♠10, wtedy rozgrywający poprawi w ręce ♠K, wróci na stół ♦K, na ♦D zrzuci z ręki kiera, a potem – w sześciokartowej końcówce…

na przykład będzie kontynuował ze stołu karem. W przebije, wówczas N nadbije w ręce ♠4, przebije w dziadku kiera i zagra stamtąd kolejne karo. W przebije, rozgrywający nadbije w ręce ♠6, wyjdzie stamtąd ♥W i przebije go na stole asem atu. A następnie – w dwukartowej końcówce wyjdzie stamtąd dobrym karem. W przebije je ♠W, N nadbije w ręce ♠D i w lewie trzynastej wykorzysta tamtejszego ♥cK (wyrobionego mu w pierwszej albo w drugiej lewie, gdy E ściągnął ♥A). Istnieją też inne warianty zwycięskiej rozgrywki.

Ale to jeszcze nie wszystko. Załóżmy bowiem, że przeciwko 5♠(N) obrońca E zaatakuje blotką treflową (!) – do damy w ręce swojego partnera, a ten odwróci w kiera: ♥10 – ♥W – ♥D, po czym E zagra ♥A (!), aby skrócić stół. W następnej lewie N będzie musiał wyjść stamtąd ♠9, W położy na nią ♠10 i rozgrywający weźmie tę lewę ♠D w ręce. Następnie N dostanie się do dziadka ♦A, przebije w ręce trefla (!), wróci na stół ♦K, na ♦D wyrzuci z ręki kiera, po czym – tym razem w końcówce pięciokartowej…

… będzie kontynuował stamtąd dobrym karem. Dalej potoczy się tak samo, jak to już zostało opisane w wariancie poprzednim: W przebije, N nadbije, N przebije na stole asem atu kiera i zagra stamtąd kolejne dobre karo; W przebije,N nadbije ♠6, ściągnie ♠K i wykorzysta jako swoją jedenastą wziątkę ♥K.

Jak z powyższych analiz widać, wygranie kontraktu 5♠(N) będzie możliwe, acz niełatwe, oj, niełatwe. Często jednak do takiej gry nie dojdzie, bowiem zawodnicy WE (a konkretnie E) przelicytują je obronnymi 6♣. A te zostaną już przez gracza S skontrowane. Tyle tylko, że rozgrywający odda jedynie karo i pika, wpadnie zatem zaledwie bez jednej, za 100.

W protokołach tego rozdania będą zatem przede wszystkim obecne następujące wpisy: 50 dla WE [za 5♠(N) bez jednej] oraz 100 dla NS [za 6♣(E) z kontrą bez jednej], od czasu do czasu pojawi się w nim też jednak efektowne 450 dla NS za zrealizowanie kontraktu 5♠(N).

Minimaks teoretyczny: 6♣(WE) z kontrą, 11 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 11 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 11 (N!);

BA – 4 (NS).