Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ AKQ3 ♥ AK954 ♦ 52 ♣ 96
♠ T764 ♥ Q3 ♦ 863 ♣ QT32		♠ J2 ♥ JT72 ♦ QJ97 ♣ AJ7
	♠ 985 ♥ 86 ♦ AKT4 ♣ K854

¹ także po uprzednim pasie półforsujące

² rewers, 5⁺♥–4♠, nadwyżka honorowa

³ brak fitów w kolorach partnera, dobre zatrzymania w obu kolorach młodszych

Tak, jak przedstawiono to wyżej, potoczy się licytacja na bardzo wielu stołach turnieju. Przeciwko ostatecznym 3BA(S) obrońca W zawistuje czwartą najlepszą ♣2. Jego partner postąpiłby celnie, gdyby na trzeciej ręce wstawił ♣W, nie będzie jednak mógł sobie na to pozwolić, jako że jego partner może posiadać ♣K (z dziesiątką i ósemką, może nawet, choć to mało prawdopodobne, piątego; wówczas ósemka byłaby zbędna). Po zabiciu pierwszej lewy ♣A E będzie kontynuował ♣W, a rozgrywający honor ten tę przepuści. Trzecia rundę trefli S weźmie w ręce królem (ze stołu karo), po czym wyjdzie z ręki kierem – do dziewiątki na stole. Chyba że W wskoczy damą, wtedy trzeba będzie pobić ją asem, co istotnie ograniczy opcje rozgrywającego. Kiedy zaś E zabije ♥9 dziesiątką, zagra najprawdopodobniej ♦D. Rozgrywającemu nic to już jednak nie da, na ♣K musiał bowiem pozbyć się z dziadka kara. Teraz więc zabije ♦D asem, gdyby jednak ściągnął też ♦K i wyrzucił z dziadka kiera, aby zachować szanse na sukces, gdyby choć jeden ze starszych kolorów podzielił się 3–3 – zostałby już bezwarunkowo położony. Ani kiery, ani piki nie są bowiem rozłożone 3–3, nie leci też ♠W 10 sec. Do zwycięstwa doprowadziłaby gracza S jedynie następująca kontynuacja: po zabiciu ♦D asem w ręce należałoby zgrać ♠A K (może spadną walet z dziesiątką), a potem ♠D oraz ♥A K. Kiedy okazałoby się, że ani piki, ani kiery nie dają forty,S musiałby odejść kierem, aby wpuścić obrońcę E na waleta tego koloru. I w dwukartowej końcówce przeciwnik tenmusiałby wyjść w karo spod waleta – do pozostałych w ręce e-S-a nożyc ♦K 10.

Trudna to dosyć rozgrywka, inna sprawa, że w zasadzie gwarantuje ona dziewięć lew, gdy któryś z kolorów starszych dzieli się 3–3 (gdy E ma tylko trzy trefle oraz ♦D W i – ewentualnie – cztery kiery). Albo zamiast pozostawionego w ręce ♦K rozgrywający weźmie dwie forty kierowe (gdy kolor ten jest rozłożony 3–3), albo zdobędzie fortę pikową (gdy kolor ten dzieli się 3–3), a potem wpuści E czwartą rundą kierów i odzyska wziątkę na ♦K. W pewnych wypadkach, nie ściągając wcześnie ♦K, można jednak stracić nadróbkę.

Jestem pewien, że większość gier 3BA(S) zostanie zrealizowanych, niektóre z pomocą broniących, kontrakty te będą jednak i przegrywane, i to też nierzadko. W protokole rozdania spotkamy więc tak wpisy w wysokości 600 dla NS, jak i wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Gwoli ścisłości, najlepiej gra się w tym rozdaniu w piki – na siedmiu atutach, kiedy to możliwe jest zdobycie nawet 11 wziątek. Szczególnie iż przeciwko temu kontraktowi E wyjdzie na pewno ♦D. Potem N przebije na stole dwie blotki kierowe – ♠8 i ♠9. Jedną z tych lew W będzie mógł wprawdzie nadbić, tyle że uczyni to od pewnej wziątki atutowej. Rozgrywający zdoła więc ograniczyć swoje przegrywające do jednego pika i jednego trefla. Oczywiście końcówki pikowe nie będą jednak zapowiadane zbyt często.

Minimaks teoretyczny: 5♠(NS), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 10(NS);

♠ – 11 (N!);

BA – 9 (NS).