Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ 9 7 ♥ A 10 ♦ K J 10 8 7 2 ♣ Q 7 5
♠ 10 5 ♥ K Q 6 4 3 ♦ 9 ♣ K J 9 3 2		♠ A K Q J 8 6 3 ♥ 5 2 ♦ 5 3 ♣ 10 6
	♠ 4 2 ♥ J 9 8 7 ♦ A Q 6 4 ♣ A 8 4

W tym rozdaniu pewnie większość graczy N spasuje na otwarciu – co prawda niezły sześciokart w karach, ale tylko 10 PC. Po pasie otwierającego z kolei gracz E stanie przed decyzją, co otworzyć. Wydaje się, że jest to karta bliska modelowemu otwarciu 3♠ w założeniach niekorzystnych. Konserwatyści chcieliby jeszcze z pół lewy więcej… Takie otwarcie zakończy pewnie tutaj licytację, gdyż nawet licząc na 7 i pół lewy u otwierającego, można spodziewać się z kartą W, że mogą być 4 lewy do oddania. W praktyce dołożenie końcówki na wielu stołach zakończy się sukcesem, gdyż „szarpnięcie” przez gracza S któregoś asa wypuszcza 10 lew, podobnie zresztą jak atak w kiera.

Tam, gdzie E zdecyduje się na otwarcie 1♠, NS mogą przepchnąć się do 4♦, np. po licytacji:

pas – pewnie na niejednym stole po pasie partnera gracz S zdecyduje się na kontrę wywoławczą;

pas na 3♠ – ciężko oczekiwać, aby były tylko trzy lewy do oddania;

? – gracz S może zdecydować się na 4♦, ale to jest igranie z ogniem – przeciwnicy mogą nagle się obudzić i zweryfikować wyłączenie karowe.

Na tych stołach, na których N zdecyduje się otworzyć 1♦, NS mają szanse utrzymać się przy grze:

Podobnie może być tam, gdzie E skoczy w 3♠ od razu po otwarciu:

Pas – w przypadku pary grającej konserwatywnym stylem blokowania można powiedzieć 4♠ od razu po kontrze, albo na ostatniej ręce po 4♦ przecwinika.