Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

	♠ J8 ♥ J9732 ♦ K76 ♣ AQ6
♠ 1042 ♥ AKQ64 ♦ A105 ♣ 97		♠ KQ3 ♥ 108 ♦ 982 ♣ K10843
	♠ A9765 ♥ 5 ♦ QJ43 ♣ J52

¹ w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku naturalne, nieforsujące

albo…

¹ w Naszym Systemie półforsujące, we Wspólnym Języku naturalne nieforsujące

² naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym: jedynie w Naszym Systemie, gdy otwierający uzna, że jego ręka to ten drugi wariant

³ negatywny wybór koloru albo tzw. minipodniesienie, tj. 4–6 PC z fitem kierowym

Na ogół w rozdaniu tym zawodnik W będzie rozgrywał 1BA, od czasu do czasu dojdzie też do kontraktu 2♥(W), jak przedstawiono to w drugiej z powyższych sekwencji. Przeciwko 1BA(W) obrońca N wyjdzie najprawdopodobniej ♠W – do hipotetycznego, ale też mocno prawdopodobnego longera w ręce partnera. Tak czy inaczej, rozgrywający nie powinien mieć jednak problemów ze skompletowaniem siedmiu wziątek, po sprawdzeniu, co słychać w kierach, zagra bowiem z ręki blotkę treflową – do króla w dziadku. Weźmie zatem dwa piki, trzy kiery, karo oraz trefla.

Kontrakty 2♥(W) powinny już natomiast być kładzione, broniący mają bowiem wówczas do wzięcia dwie lewy atutowe (drugą chociażby w postaci pikowej przebitki), pika, trefla oraz dwa kara. I, co ważne, skuteczna obrona nie będzie tu ani trochę skompliowana.

Najczęstszymi wpisami w turniejowych protokołach tego rozdania będą zatem 90 dla WE oraz 50 dla NS, z wyraźną przewagą pierwszych z nich.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew; 90dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (WE).