Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ 3 ♥ K94 ♦ K764 ♣ JT875
♠ KJ742 ♥ A ♦ AJ852 ♣ Q2		♠ 985 ♥ 875 ♦ QT9 ♣ K964
	♠ AQT6 ♥ QJT632 ♦ 3 ♣ A3

¹ półforsujące

² z tak słabą ręką i układem 4333 nie warto (zazwyczaj) prowokować partnera ani do wyższej gry własnej, ani do ewentualnej obrony końcówki przeciwników

Końcówka w kiery jest kontraktem wyraźnie podlimitowym (tylko 20 PC), na pewno zatem nie osiągną jej wszystkie duety linii NS. S ma jednak ofensywny układ 6–4, a N singla w kolorze bocznej czwórki partnera, ponadto na linii NS znajduje się dziewięć atutów. I jeszcze jedno – na wiście przeciwko 4♥(S) znajdzie się gracz, który ma w swojej ręce ogromną większość siły przeciwników, może być mu zatem niewygodnie zarówno oddać pierwszy wist, jak i bronić się w dalszej fazie gry.

Powiedzmy zatem, że W ściągnie w pierwszej lewie ♥A, a w drugiej wyjdzie w ♣D. Rozgrywający zabije w ręce i wyjdzie stamtąd w singla karo. W będzie wówczas musiał wskoczyć ♦A – i to będzie trzecia i ostatnia lewa broniących. Rozgrywający przebije bowiem na stole dwa piki, a ostatniej karty tego koloru z ręki pozbędzie się na dziadkowego ♦K. Podobnie przebiegłaby rozgrywka, gdyby W nie ściągnął asa atu, tylko od razu w pierwszej lewie wyszedł w trefla. Gdyby zaś przyszło mu do głowy zaatakować pikiem albo ♦A i karem, S grałby już o nadróbkę (i byłby wówczas w stanie ją wyegzekwować).

WE mają tu opłacalną obronę 4♠ – tylko bez dwóch, z kontrą za 500 (nawet po optymalnej obronie rozgrywający byłby w stanie ograniczyć swoje przegrywające do trzech atutów, trefla i kara), trudno im ją będzie wszakże znaleźć; E ma bowiem słabą rękę, układ 4333 i tylko trzykartowy fit pikowy.

W protokole rozdania spotkamy przede wszystkim zapisy w wysokości 620 i 170 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE) z kontrą, 8 lew;500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 8 (NS).