Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ AQ9853 ♥ 98 ♦ A8 ♣ K76
♠ J742 ♥ AKQ76 ♦ JT9 ♣ T		♠ KT6 ♥ 54 ♦ KQ62 ♣ AQ32
	♠ ♥ JT32 ♦ 7543 ♣ J9854

albo:

¹ kontra negatywna, tu: na kolory młodsze; może partner ma długi kolor młodszy i ciekawy układ, wówczas kontraktem optymalnym może być pięć albo nawet sześć w ten kolor

Kontra negatywna daje graczowi E szansę dowiedzenia się czegoś więcej o karcie partnera. Rzadko, ale jednak możliwe jest, iż ta informacja zmieni aktualne przekonanie gracza E, iż optymalnym kontraktem jego strony są tu 3BA. Teraz do niczego takiego nie dojdzie i po kontrze E ostatecznym kontraktem staną się również 3BA, tyle że z rękiW. Przeciwko tej grze N zaatakuje blotką pikową i pierwszą lewę weźmie ♠W w ręce rozgrywającego. N zabije ♦A drugą lewę tego koloru, po czym najprawdopodobniej odbierze ♠A – aby, jak mógłby się obawiać, w ogóle nie stracić tej wziątki – po czym odejdzie pikiem. Źle! Rozgrywający weźmie bowiem tę lewę ♠K, zgra dla przejrzystości ♥A, po czym ściągnie ♦K D. W ostatniej z tych lew…

… do ♦D S nie będzie mógł zrzucić kiera, pozbędzie się zatem trefla. Ze stołu kier, od e-N-a – pik. Teraz jednak nastąpi odegranie ♥K D i w ostatniej z tych lew:

… z kolei obrońcaN stanie w pikowo-treflowym przymusie, oczywiście trzeba jeszcze też będzie zrobić impas ♣D. Ostatnią wziątkę zdobędzie wówczas niepozorna ♣3 w ręce E.

Oczywiście to tylko teoria. Wystarczy, że N nie dokona przeciwnikowi redukcji lewy – tj. po dostaniu się do ręki nie ściągnie ♠A – albo – po jego ściągnięciu – wyjdzie w trefla (!), aby zerwać kluczową linię komunikacyjną pomiędzy rękami WE, a do przymusu nie dojdzie. Rozgrywający – gdy zrobi impas przeciwko ♣K – będzie się zatem musiał zadowolić miminimaksowymi dziesięcioma wziątkami.

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 9(WE);

♥ – 10(E!);

♠ – 8 (WE);

BA – 10 (WE).