Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ KQ94 ♥ KT ♦ 6 ♣ AQT986
♠ A82 ♥ 6 ♦ AKQT974 ♣ 32		♠ JT73 ♥ 95432 ♦ 52 ♣ J5
	♠ 65 ♥ AQJ87 ♦ J83 ♣ K74

¹ pytanie o stopera kierowego, gdy partner go ma, W chce wygrać 3BA na swoich pełnych karach

² w pierwszym czytaniu wistowa: coś dobrego w kierach

³ brak zatrzymania kierowego

⁴ naturalne, nieforsujące

⁵ z licytacji przeciwników wynika, że żaden z nich nie trzyma kierów, gracz S musi zatem mieć solidnego longera w tym kolorze

W oparciu o tę przesłankę N zapowiada końcówkę w kiery – na siedmiu atutach (na ogół), ale na pewno silnych. Zresztą alternatywą jest tylko zgłoszenie 5♣, a to krok mocno w nieznane, w skrajnym wypadku partner może bowiem mieć w tym kolorze krótkość, np. układ 4–5–3–1. Gdy jednak kolorem uzgodnionym strony NS są piki, nie da się już tego sprawdzić, wysoka licytacja W zrobiła swoje.

Końcówka w kiery okaże się jednak dosyć przyzwoitym kontraktem. Przeciwko tej grze W wyjdzie ♦A, w w lewie drugiej? Tylko kontynuacja ♦K, skracająca stół i tym samym promująca partnerowi ♥9, definitywnie pozbawi przeciwnika nadróbki, a co jeszcze ważniejsze – mocno utrudni mu zrealizowanie samej końcówki, jest to zatem bez dwóch zdań obrona optymalna Po każdej innej kontynuacji rozgrywający będzie bowiem w stanie odblokować dziadkowe ♥K 10, przejść do ręki ♣K, ściągnąć ♥A D W i wykorzystać pozostałe trefle; da mu to pewne 11 wziątek. Promocję tę nietrudno będzie jednak z pozycji W dostrzec, szczególnie w świetle faktu, iż S ma najprawdopodobniej w ręce tylko pięć kierów. Zresztą, jak już wspomniałem, po kontynuacji ♦K nawet rozgrywka na lew 10 musi być bardzo staranna. Po przebitce w dziadku (koniecznej!) rozgrywający powinien przejść do ręki ♣K i zagrać stamtąd w pika. Powiedzmy, że W wskoczy wówczas ♠A i będzie konsekwentnie kontynuował ♦D. S musi przebić na stole ♥K, podczas gdyE zrzuci swojego ostatniego trefla. Następnie zostaną zagrane ♠K, pik przebity w ręce i ściągnięte ♥A D – ujawni się wówczas już i poprzednio mocno spodziewany rozkład koloru atutowego. W czterokartowej końcówce…

… S wyjdzie jednak treflem, którego E przebije i zagra w pika. Rozgrywający zrzuci wtedy trefla, weźmie tę lewę ♠D na stole, zagra stamtąd trefla i wyparaduje przeciwnikowi z prawej ♥9 5.

W lewie piątej W powinien jednak przepuścić pika, by przeciwnik wziął ją figurą w dziadku. I teraz S będzie mógł zgrać tamtejszego ♣A (acz niekoniecznie), po czym będzie musiał kontynuować blotką pikową (!). Powiedzmy, że W utrzyma się wtedy ♠8 i zagra w kiera (wyjście ♦D byłoby teraz oczywistym działaniem na korzyść przeciwnika). W tych okolicznościach po utrzymaniu się ♥K w dziadkuS będzie musiał przebić w ręce ♥8 pika, aby wyrobić sobie ♠D na stole, po czym ściągnie ♥A D W, zrzucając ze stołu trefle, i – w dwukartowej końcówce – wyjdzie z ręki treflem. Obrońca E przebije tę lewę swoim ostatnim atutem rozdania – ♥9, ostatnią wziątkę będzie jednak musiał oddać dziadkowi – na ♠D.

Jak widać, po optymalnej obronie [wist ♦A i ♦K, a potem przepuszczenie pierwszej lewy pikowej, zaś po zdobyciu drugiej na ♠8 (wniosek stąd, że rozgrywający powinien ją rozpocząć z dziadka ♠9!) wyjście kierem] zwycięska rozgrywka będzie bardzo trudna, na pewno zatem nie wszyscy zawodnicy S jej podołają. W protokole rozdania oprócz minimaksowych 620 dla NS i 600 dla tej strony (za zrealizowanie bez specjalnych trudności 5♣) spotkamy więc na pewno i wpadkowe 100 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11(NS);

♦ – 8(WE);

♥ – 10(NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 5 (NS).