Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 6 ♥ 642 ♦ AKQT53 ♣ KJ9
♠ T2 ♥ KJT8 ♦ 74 ♣ AT765		♠ AJ954 ♥ Q97 ♦ 96 ♣ 832
	♠ KQ873 ♥ A53 ♦ J82 ♣ Q4

¹ oj, marne to otwarcie, marniutkie…

² naturalne albo quasi-naturalne, przesądzenie dogranej

albo:

¹ oj, marne to otwarcie, marniutkie…

² naturalne albo quasi-naturalne, przesądzenie dogranej

³ fit karowy, a ponadto przekonanie, iż w bez atu lepiej będzie grać z ręki partnera

⁴ czwarty kolor, brak stopera kierowego

⁵ zatrzymanie kierowe jednak jest!

Wszystko pięknie, zwłaszcza druga z powyższych sekwencji jest naukowo wzorcowa, tyle tyko, iż każda z nich, a szczególnie właśnie druga, mocno zwiększa prawdopodobieństwo tego, iż padnie śmiertelny wist kierowy. Tymczasem po każdym innym ataku rozgrywający – tak S, jak i N – łatwo zrobiliby co najmniej swoje (pierwszy wziąłby na pewno nadróbkę po blotce treflowej, zaś drugi wyłącznie po nierealnej blotce pikowej). Atak kierowy natomiast bezwarunkowo kontrakt firmowy obłożył – po takim wstępie broniący wezmą dwa asy i trzy kiery. Oczywiście gracz N postąpiłby najskuteczniej, gdy po partnerowym rebidzie 2♠ od razu wrzuciłby 3BA, jako że obrońca E na pewno by wówczas w kiera nie wyszedł. Tyle tylko, iż jego partner mógłby na przykład posiadać singla kierowego i pięcio- czy choćby tylko czterokartowego longera w treflach, a wówczas na kontrakt 3BA(N) przeciwnicy odebraliby co najmniej pięć kierów, podczas gdy na linii NS wykładane byłoby 5tt, a może i 6♣ (gdyby nie brakowało dwóch asów). Quasi-naturalne 3♣ e-N-a należy przeto uznać za zapowiedź mocno wskazaną, wręcz wzorcową, trudno też odeń oczekiwać, aby zalicytował 3BA bez zatrzymania w czwartym kolorze potem – po wskazaniu przez e-S-a fitu karowego odzywką 3♦. Przecież – przy nadal możliwej w ręce odpowiadającego krótkości kierowej – mogłoby wtedy wychodzić 5♦, a nawet 6♦. Możliwa jest co najwyżej sekwencja zaproponowana wyżej jako pierwsza, ale i wówczas trudno skrytykować e-S-a, gdy zamiast zapowiedzieć 3BA, pokaże fit karowy (partner może być dużo silniejszy i myśleć o ewentualnej grze premiowej), a tym samym spróbuje ustawić ewentualny kontrakt bezatutowy z na pewno nie gorszej, a często lepszej ręki partnera (od ♥D na przykład). Słowem, takie to rozdanie, które para NS często przegra bez własnej winy, a wręcz w nagrodę za prawidłową licytację.

W turniejowym protokole rozdania znajdą się bez wątpienia wpisy w wysokości 600 dla NS, za zrealizowane końcówki bezatutowe oraz karowe, ale też i wpadki – za 100, a nawet 200 dla WE, te ostatnie powinny być bowiem obkładane bez dwóch. Wprawdzie nastąpi to wyłącznie po ataku kierowym – jeśli jednak NS przedłożą 5♦ ponad 3BA, dla przeciwników oczywisty będzie powód, dla którego tak postąpili. Gwoli pełnej ścisłości, końcówkę karową położy też – chociaż tylko bez jednej – wist treflowy – do asa w ręce W i odwrót ze strony tego ostatniego w kiery.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 9 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (NS).