Rozdanie 14.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ Q J 10 7 2 ♥ 10 3 ♦ A 10 9 4 ♣ 9 5
♠ 5 3 ♥ A Q J 8 5 4 ♦ Q 8 ♣ A 4 3		♠ K 9 6 ♥ K 9 7 ♦ J 7 6 3 2 ♣ K Q
	♠ A 8 4 ♥ 6 2 ♦ K 5 ♣ J 10 8 7 6 2

  EW mają na swojej linii 25 PC i uzgodniony, piękny kolor kierowy. Wszystko to jednak nic bo, z uwagi na złe położenie asa pikowego, żadna para na świecie nie jest w stanie wypuścić końcówki kierowej. Standardowym zapisem w protokole będzie więc 50 dla NS za grane przez W 4♥ bez jednej.

  3BA nie wychodzi również ale obłożenie tego kontraktu, granego oczywiście przez E, graniczy z abstrakcją. Dlaczego? Dlatego, że S, który jest na pierwszym wiście, musiałby, po otwarciu licytacji przez E odzywką 1♦, zawistować królem lub blotką karową! Wtedy N dojdzie asem i podegra króla pik. 

  Konkluzja praktyczna jest więc taka, że jeśli EW staną w końcówce bezatutowej, to ją wygrają, a po wiście pikowym wezmą nawet nadróbkę. Tylko jak do tego dojść?

  Ojcem sukcesu może być w tym rozdaniu tylko W. Oto zwycięska sekwencja, która wcale nie jest taka trudna ale wymaga od W pewnej dozy cierpliwości.

  (1)  „Kontra – fit” czyli trzy kiery.

  (2)  Tu kontra ma znaczenie szersze. Może być inwitem do końcówki, może pytać o zatrzymanie pikowe, może być również odzywką mającą na celu ustalenie najlepszej końcówki. I tak właśnie jest w tym rozdaniu. W ma bilans na zgłoszenie gry kończącej ale próbuje jeszcze dowiedzieć się czy nie lepiej byłoby zagrać w bez atu. Z kolei E ma zatrzymanie pikowe i skład 3352 więc bez oporu zgłasza 2BA.

  (3)  Po 2BA W licytuje 3♠ czym, w sposób jednoznaczny, daje partnerowi możliwość wyboru kontraktu ostatecznego. E nie ma najmniejszych wątpliwości i melduje 3BA.Wszyscy się  zgadzają i za chwilę EW wpisują sobie wynik zbliżony do maksymalnego.

  I jeszcze jedno. Odzywka 3♠ poprzedzona kontrą na 2♠ nie oznacza krótkości! Z singlem lub renonsem pikowym W licytuje 3♠ bezpośrednio po 2♠ gracza S.