Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ Q2 ♥ QT8432 ♦ 74 ♣ 743
♠ KT74 ♥ K ♦ JT962 ♣ AJ2		♠ A93 ♥ J76 ♦ AK53 ♣ KT8
	♠ J865 ♥ A95 ♦ Q8 ♣ Q965

Sekwencja praktyczna, przy racjonalnym założeniu, iż singlowego króla należy traktować jak dwie blotki. Ponadto nawet, gdy nie jest on w istocie zatrzymaniem, często i tak weźmie lewę po pierwszym wiście blotką w ten kolor – spod asa. W tym wypadku partner ma w kierach półzatrzymanie – trzeciego waleta. I mimo że jest to jedyna konfiguracja dwóch półzatrzymań (singlowy król – do trzeciego waleta), która nie konstytuuje pewnego stopera, w tym wypadku jest on obecny dzięki takiej, a nie innej konfiguracji starszych honorów kierowych w rękach NS. Zatrzymania nie byłoby jedynie wtedy, gdybyS miał ♥D, a jego partner – ♥A. Wprawdzie przy takich półzatrzymaniach lepiej jest, aby rozgrywał gracz posiadający singlowego króla, w tym wypadku nie ma to wszakże żadnego znaczenia. Przeciwko 3BA(E) S zawistuje albo pikiem, albo treflem. Bardziej wskazane jest to drugie wyjście – spod wyższego honoru, ponadto gracz W, który zadał staymana, może posiadać cztery piki. Potwierdza to praktyka – wprawdzie treflowy da rozgrywającemu łatwą trzecią wziątkę w tym kolorze, ale po pierwsze, mógłby on także sam ♣D trafić; a po drugie – E nie będzie miał wówczas żadnych szans na ewentualną lewę 11. Oczywiście, jeśli w ten czy inny sposób puści wkoło pika, obrońcy będą musieli czym prędzej odebrać dwa kiery. Pikowy natomiast pozwoli rozgrywającemu na zdobycie czterech lew w tym kolorze, a w sumie jedenastu (oczywiście kara powinny zostać zagrane z góry). Jeśli ponadto trafnie wyimpasuje on ♣D bądź – lepiej! – ściągnie wszystkie swoje piki i kara, doprowadzając do czterokartowej końcówki, w której wpuści e-S-a na singlowego ♥A (gdy zachowa on w niej ♥A i ♣D x x ), weźmie lew 12.

Wskazująca krótkość w tym kolorze zapowiedź 3♥ to uzupełnienie obecnej we Wspólnym Języku konwencji 5431. W tym wypadku, skoro została ona poprzedzona staymanem, wskazuje cztery piki oraz co najmniej pięciokart w jednym z kolorów starszych (możliwa jest też trój kolorówka 4–1–4–4). Otwierający nie trzyma kierów, pokazuje więc dłuższy ze swoich kolorów młodszych, zaś W – z pięcioma karami – podnosi tę zapowiedź do szczebla dogranej. Gdyby odpowiadający miał układ 4–1–2–6 zalicytowałby teraz 5♣, zaś ze składem 4–1–3–5 – 4♠, pozostawiając wybór koloru do gry w rękach partnera.

W tym wypadku skończy się na końcówce w kara. Powiedzmy, że obrońcy zaatakują wówczas dwa razy w kiery. Rozgrywający przebije na stole, ściągnie ♦A K, przebije w dziadku jeszcze jednego kiera, po czym zagra ♠A i pika do siódemki na stole. N weźmie tę lewę na ♠D i znajdzie się na wpustce – będzie musiał zagrać w trefla albo pod podwójny renons. Gdyby N zaś znalazł na odejście pika, E sprawdziłby podział tego koloru (może jest rozłożony 3–3), a w ostateczności – gdy N posiadałby ♠D W 8 x poszukałby ♣D (zgodnie ze statystyką u e-S-a).

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 10(WE);

BA – 10 (WE).