Rozdanie 25.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ J 9 6 5 3 2 ♥ 6 2 ♦ J 9 4 ♣ Q 10
♠ Q 7 ♥ 10 ♦ 6 5 3 2 ♣ K J 7 6 3 2		♠ K 8 4 ♥ A 7 5 4 3 ♦ A K 8 7 ♣ A
	♠ A 10 ♥ K Q J 9 8 ♦ Q 10 ♣ 9 8 5 4

 Nawet w tych założeniach nie ośmieliłbym się otworzyć z kartą N dwa karo (minimulti) lub dwa kier. Jeśli jednak warunki i zasady dotyczące otwarć blokujących zostaną szczegółowo omówione w parze, to oczywiście można grać i tak, a nawet można otwierać z taką ręką 3♠. Ważne jest bowiem tylko to, by partner otwierającego mógł wiedzieć, czego może się spodziewać po licytacji partnera.

 To wszystko jednak nie ma większego, gdyż w naszym rozdaniu w głównej roli wystąpi para EW. Rozpoczyna E, który musi zdecydować, jak zakwalifikować swoją rękę. Za silnym treflem przemawia 18 PC oraz aż osiem kontroli, natomiast słaby kolor kierowy i kiepska lokalizacja honorów (singlowy as trefl) wyraźnie skłaniają do otwarcia 1♥. Popatrzmy na to, co może wydarzyć się po każdym z tych otwarć.  

(1)  Spasowłem na pierwszej ręce, mam jednak sześć pików, a to zawsze coś.

(2)  Kontra wywoławcza. Z tym układem E czuje się komfortowo, sytuacja byłaby zupełnie inna, gdyby miał cztery trefle i singla karowego.

(3)  Dobra ręka w składzie 5-4, gdyż pięć kar E zgłosiłby licytując 3♦ bezpośrednio po dwóch pikach gracza N.

 Jak widzimy EW stają w znakomitym kontrakcie, na który powinni wziąć jedenaście lew, a jeśli nawet im się sztuka ta nie uda, to zapis i tak nie opuści linii EW.

 Po silnym treflu będzie dużo, dużo gorzej, na przykład tak:

(1) E wybiera jedną z możliwych opcji licytacyjnych, żadna z nich nie jest idealna.

(2) Transfer na trefle. 

(3) Słaba karta.

(4) Krótkość kierowa.

Lub tak:

 Po otwarciu 1♣, jak widzimy, zatrzymanie się przed końcówką jest praktycznie niemożliwe.