Rozdanie 26.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ K Q J 8 ♥ J 3 ♦ K Q 7 5 4 ♣ K Q
♠ 5 ♥ A 7 6 4 ♦ J ♣ 10 9 6 5 4 3 2		♠ A 10 7 6 ♥ K 9 8 5 ♦ 6 3 2 ♣ A 8
	♠ 9 4 3 2 ♥ Q 10 2 ♦ A 10 9 8 ♣ J 7

 Para EW ma na swojej linii zaledwie 16 PC, ale to ona powinna wziąć zapis w tym rozdaniu. Taka jest siła układu gracza W.

 Licytację rozpoczyna zawodnik E i, z uwagi na nieźle „podwiązane” obie starsze czwórki oraz aż pięć kontroli, powinien położyć przed sobą kartonik z napisem 1♣. Potem może być na przykład tak:

(1)  Z siedemnastoma punktami nie można czekać na to, że wydarzy się jeszcze coś fajnego. 1BA nie jest może odzywką idealną, ale siłę sprzedaje bardzo dobrze, układ zaś… prawie dobrze.

(2)  Skok w trzy trefle to jedyna dostępna opcja licytacyjna, gdyż 2♣ oznaczałoby dwukolorówkę na kolorach starszych.

 Po dowolnym wiście rozgrywający odda tylko trzy lewy i zapisze po swojej stronie 130.

 Niektórzy spośród graczy S postanowią jeszcze powalczyć po zamieszczonej wyżej sekwencji. Może to być bardzo kiepski pomysł:

(1)  To nie jest kontra karna, mówi ona tylko o tym, że S ma coś w karcie.

(2)  Ze składem 7-4 nie boję się licytować.

 S umożliwił parze EW uzgodnienie kierów, na które po naturalnym wiście pikowym wziętych zostanie dziesięć lew. Teraz graczom z NS pozostaje tylko powiedzieć 3♠ i liczyć na to, że E tego nie skontruje.

 Oczywiście to nie wszystko, co może wydarzyć się w tym rozdaniu, a różnych zapisów, jak to zwykle bywa w przypadku rozdań układowych, zobaczmy w protokole rozdania bardzo wiele. Większość z nich będzie jednak na linię EW.