Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 9 7 ♥ A 6 5 4 ♦ Q 10 8 ♣ A J 9 2
♠ A Q 10 4 ♥ 8 ♦ A J 4 ♣ 10 8 6 4 3		♠ 5 3 ♥ K J 9 7 3 2 ♦ K 7 3 ♣ K Q
	♠ K J 8 6 2 ♥ Q 10 ♦ 9 6 5 2 ♣ 7 5

Para EW ma na linii 23 Miltony i żadnego sfitowanego koloru – to idealne warunki ku temu, by… oddać zapis przeciwnikom.

Rozsądna licytacja może jednak sprawić, że EW zapiszą po swojej stronie 140 za wzięcie dziewięciu lew na częściówkę kierową.

Zacznijmy od gracza W. Czy powinien on otwierać licytację „precisionowskim” 2♣? Z tak słabym kolorem i zaledwie jedenastoma punktami absolutnie NIE. Kartę ma jednak dość ładną i poza PAS-em w grę wchodzi również otwarcie 1♣ (przygotowawczy trefl). Wtedy najkorzystniejszy dla pary EW wariant licytacji wyglądałby tak:

1. EW już nauczyli się „podwójnego Magistra” i bardzo to sobie chwalą. Rebid 2♣, zgodnie z zasadami tej konwencji, jest transferem na 2♦ i, po jego przyjęciu, każda odzywka odpowiadającego jest naturalnym inwitem.
2. Odzywka automatyczna. Partner może mieć słabą rękę z czwórką kierów i długimi karami.
3. Bardzo silny, „punktowy” inwit do końcówki. Z ręką układową E zalicytowałby 3♥ bezpośrednio po jednym piku partnera.

To oczywiście scenariusz „życzeniowy”, bo zawodnikowi E bardzo trudno będzie po otwarciu partnera inwitować końcówkę, a nie po prostu ją przesądzić.

Jeśli W spasuje na drugiej ręce, to N otworzy 1♣, E wejdzie 1♥ i para EW ma szansę wyhamować w dwóch kierach.

1. Nie ma fitu, nie ma gry, a kombinacja honorów AD w pikach i AW w karach, które położone są pod otwarciem przeciwnika, a więc punktami, też nie nastraja optymistycznie.