Rozdanie 4.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ J 10 ♥ A Q J ♦ A Q 9 ♣ J 10 6 3 2
♠ 8 7 2 ♥ 10 4 3 ♦ 10 8 7 4 3 ♣ 5 4		♠ A 6 3 ♥ K 8 7 5 ♦ K J 5 2 ♣ A 7
	♠ K Q 9 5 4 ♥ 9 6 2 ♦ 6 ♣ K Q 9 8

 I znowu N otwiera 1BA. E ma również klasyczne bez atu, ale milczy i przygląda się dalszej licytacji.

1. Transfer na piki.
2. Naturalny forsing do dogranej.
3. Wprawdzie kontraktem optymalnym jest w tym rozdaniu końcówka pikowa, ale trudno oczekiwać od e-N-a, by z tak znakomitymi zatrzymaniami w kolorach czerwonych i zaledwie dwoma punktami w longerach partnera, decydował się na przekroczenie trzech bez atu. Jedynym uzasadnieniem licytacji innej niż 3BA może być tylko niepohamowana chęć zagrania szlemika treflowego. Niestety w praktyce okaże się, że zatrzymanie karowe AD9 jest zbyt słabe i nie wystarczy do tego, by „firmówka” została zrealizowana.

 Przesiądźmy się teraz na pozycję E i zastanówmy, w który kolor wyjść przeciwko końcówce bezatutowej. Oczywiście w grę wchodzą tylko wisty w kiera lub w karo. Ponieważ przeciwnicy w drodze do trzech bez atu nawet się nie inwitowali, możemy śmiało założyć, że partner ma dokładnie zero PC. W związku z tym jedyną wysoką kartą, na którą możemy u niego liczyć jest dziesiątka karo.

 Po przeprowadzeniu tego bardzo prostego rozumowania zawodnik E wistuje dwójką karo, a potem, dzięki dojściom asem trefl i asem pik, wyrabia forty karowe i obkłada grę przeciwników.

 W protokole bardzo często zobaczymy również zapisy za wpadki bez dwóch. Wystąpią one wtedy, gdy N zdecyduje się zagrać na wygranie kontraktu i, po oddaniu lewy na asa trefl, zaimpasuje króla kier u W. Rozgrywce takiej trudno cokolwiek zarzucić poza tym, że wygeneruje ona fatalny zapis dla pary NS.