Analizy przygotował:

Włodzimierz Starkowski

Rozdanie 1.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ 9 7 6 ♥ 7 6 5 2 ♦ A J 10 9 3 ♣ 10
♠ Q 3 2 ♥ A K Q J ♦ 6 ♣ 7 6 5 4 3		♠ K J 5 4 ♥ 8 4 ♦ K Q 5 2 ♣ Q 9 2
	♠ A 10 8 ♥ 10 9 3 ♦ 8 7 4 ♣ A K J 8

 Typowo maksowe rozdanie – w protokole niewielkie zapisy na obie linie, a o podziale punktów zadecydują niuanse.

 Zawodnik E ma jedenaście kiepskich punktów (brak asów oraz dziesiątek), więc nie powinien z tą kartą otwierać licytacji. Jeśli jednak to zrobi, para EW automatycznie dojdzie do trzech bez atu i kontrakt ten przegra bez dwóch, a w najlepszym przypadku bez jednej.

 Zupełnie inaczej będzie wyglądało to rozdanie, gdy E na drugiej ręce powie PAS.

 Ręka W zachęca do wejścia do licytacji, a 1♥ jest jedynym sensownym wyborem. „Oszukujemy” zaledwie o jedną blotkę kierową lecz, dzięki temu od razu pokazujemy nasz najlepszy kolor. Po jednym piku partnera W czuje się spełniony i spokojnie pasuje.

 Czasami do licytacji może włączyć się zawodnik N:

 Tu para NS osiągnęła swój cel, gdyż zmusiła przeciwników do gry o jeden szczebel wyżej (trudno wymagać od W, by przyjął kontrę partnera).

 Teoretycznie kontrakt 2♠ już nie wychodzi, ale przy wielu stołach rozgrywający weźmie jednak osiem lew. W związku z tym możliwe zapisy w protokole to 50 dla NS oraz 80 i 110 dla EW.

 Popatrzmy jeszcze na to, co zdarzy się, gdy W nie wejdzie do licytacji

1. Standard Wspólnego Języka – 3+ kiery, odzywka nieforsująca.

 Choć na początek W zapewne czterokrotnie zaatutuje, to S, jeśli dobrze rozegra, może wziąć aż sześć lew – 4 trefle, pika i karo. Bez dwóch, więc jeśli bez kontry, to jeszcze może być. Niestety, jeśli E 2♥ wywoławczo skontruje, a W zgodzi się na to z ochotą, to będzie już bardzo słabo.