Rozdanie 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ Q 6 2 ♥ A J 3 2 ♦ 9 2 ♣ J 7 6 4
♠ 9 8 7 3 ♥ Q 10 9 4 ♦ A 6 3 ♣ 10 3		♠ A K J 10 ♥ 7 6 5 ♦ K Q 5 ♣ 8 5 2
	♠ 5 4 ♥ K 8 ♦ J 10 8 7 4 ♣ A K Q 9

 Bardzo subtelne rozdanie w którym, teoretycznie, walkę toczyć powinny kolory czarne. Niekiedy jednak trefle w ogóle nie pojawią się w licytacji. Kluczowym dla podziału punktów w tym rozdaniu jest to, jakie ustalenia ma para EW po własnym otwarciu 1♣ i wejściu przeciwnika 1♦. Popatrzmy:

1. W tej sekwencji para EW nie stosuje żadnej konwencji:

1. Karta na zgłoszenie dwóch trefli nie jest wprawdzie rewelacyjna, ale S uważa (to z reguły założenie słuszne), że skoro ma taaakie trefle, to nikt go nie skontruje.
2. Przeciwnikom udało się uzgodnić kolor treflowy i za chwilę zapiszą 110 po swojej stronie. Trzeba więc minimalizować straty i powiedzieć 3♠, a potem przegrać to bez jednej. Nawet bowiem minus 100 za wpadkę z kontrą (w praktyce nikt tego nie skontruje) to przecież mniej niż zapis za grę własną przeciwników. Decyzja nie jest łatwa i z pewnością wiele par EW pozwoli swoim przeciwnikom zagrać kontrakt 3♣.

1. W systemie pary EW kontra na 1♦ oznacza oba kolory starsze.

1. Czwórka pikowa w sile normalnego otwarcia.
2. Teraz już nie można pokazać koloru treflowego.

 Rozgrywający bierze osiem lew i EW zapisują znakomite 110 po swojej stronie, a wszystko dzięki temu, że udało im się bardzo szybko uzgodnić kolor i skutecznie zablokować wymianę informacji między przeciwnikami.

 Opisana powyżej pozycja (my:1♣ > oni:1♦ > my:?) bardzo często generuje blokującą licytację obrońców (drugi obrońca skacze w 3/4♦). Warto więc już w pierwszym okrążeniu przekazać sobie jak najwięcej informacji. Dlatego rekomendowałbym wszystkim wprowadzenie do swoich systemów odzywek informujących o posiadaniu przez odpowiadającego układu4+-4+ w kolorach starszych. Naprawdę warto.