Rozdanie 3.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ J ♥ A Q 8 7 3 ♦ Q 10 6 ♣ K 10 6 4
♠ K Q 9 6 4 2 ♥ 5 ♦ 5 4 ♣ 7 5 3 2		♠ 10 7 3 ♥ K 9 4 ♦ A K 9 8 3 2 ♣ J
	♠ A 8 5 ♥ J 10 6 2 ♦ J 7 ♣ A Q 9 8

 Bardzo ciekawe rozdanie, które jest kolejnym, nie wiadomo już którym dowodem na to, że pasywna licytacja z reguły daje kiepskie rezultaty. Popatrzmy:

1. Gracz W jest zdania, że w tych założeniach skok w 2♠ to zbyt duże ryzyko.

 Dziesięć lew i 420 dla NS.

 Obraz rozdania zmieni się diametralnie, gdy W zdecyduje się jednak na wejście blokiem pikowym.

1. E licytuje 4♠ z zamiarem wygrania, wystarczy przecież, by partner miał w pikach na przykład ADW982, a wtedy szanse na wzięcie dziesięciu lew są już naprawdę spore.
2. PAS forsujący, gdyż 3♥ forsowało już parę NS do dogranej. S ma naprawdę niezłą kartę do gry w kiery – as pik z pewnością trafia do krótkości, fit jest czterokartowy, w karach dubel, a trefle też niczego sobie. To wszystko jednak zbyt mało, by mówić od razu 5♥. Czeka więc na decyzję partnera.
3. Minimalna ręka, raczej bez możliwości wzięcia jedenastu lew.

 Cztery pik z kontrą bez jednej za 200 to minimaks rozdania. Do obłożenia tego kontraktu prowadzi jednak wyłącznie rozsądna i w miarę przemyślana obrona, więc będą stoły, przy których kontrakt ten zostanie zrealizowany.

 Jeśli na przykład N zawistuje asem kier, to potem tylko odejście waletem pik i przepuszczenie go przez e-S-a, a potem dalsza uważna gra umożliwia obrońcom wzięcie czterech lew. Widzimy więc, że nie jest to takie proste.

 Natomiast po wiście treflowym gracz S musi wziąć lewę i kontynuować trefle – to jeszcze trudniejsze.

 Emocji tych nie byłoby wcale, gdyby W potulnie spasował w pierwszym okrążeniu licytacji. Fakt, że jego ręka jest bardzo słaba honorowo, a założenia są niekorzystne, tym jednak, co powinno go skłonić do wejścia 2♠ jest układ 6-4 -jeden z najbardziej „wygrywnych”.