Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ T9643 ♥ 6 ♦ KT7 ♣ KT82
♠ 75 ♥ KQ82 ♦ AJ3 ♣ Q976		♠ AKJ8 ♥ T753 ♦ 9852 ♣ 3
	♠ Q2 ♥ AJ94 ♦ Q64 ♣ AJ54

¹ gdyby w ręce tej zamienić kolory czarne, W mógłby dać kontrę wywoławczą

² dwa króle upoważniają w rozdaniu do odpowiedzi nienegatywnej

³ karta mocno ukierunkowana do gry w kolor (singiel kier), dlatego należy preferować 2♠, tym bardziej że szansa na zastanie w ręce partnera singla pikowego jest minimalna (układ 1–4–3–5 nieprawdopodobny, z 1–3–4–5 S mógłby zaś dać otwarcie 1♦ albo rebid 2♣)

Duża większość duetów NS zagra w tym rozdaniu niewysokie częściówki: 1BA(S) albo 2♠(N), raczej tę drugą. Akurat szczęśliwe będzie jednak 1BA(S), przynajmniej teoretycznie rzecz biorąc.W wyjdzie przeciwko tej grze ♥K. Rozgrywający powinien zabić ♥A (może też przepuścić, dokładając ♥4). Następnie należy rozegrać prawidłowo trefle, tzn. ściągnąć ♣A i wyjść z ręki ♣W – na impas. Jest to posunięcie lepsze niż odwrotne – ♣K i impas damy do ręki – tylko bowiem grając w ten sposób, można wyłapać hipotetyczną ♣D 9 x x u W. Przy takiej konfiguracji trefli w ręce E zawsze weźmie się w tym kolorze tylko trzy lewy. Zwycięską rozgrywkę e-S-a zwieńczy udany impas przeciwko ♦W w ręce W, rozgrywający weźmie więc w sumie cztery trefle, dwa kara i ♥A.

Jeżeli natomiast chodzi o alternatywny kontrakt 2♠(N), to położy go wyłącznie wist kierowy, otwierający drogę do śmiertelnego skrótu ręki N. Rozgrywający pobije pierwszą lewę ♥A na stole, przejdzie do ręki ♦10 i wyjdzie stamtąd w pika. E wskoczy wówczas ♠K i powtórzy kierem. N przebije w ręce i ponowi atutem, ale E wskoczy ♠A i zagra w kiery po raz trzeci. Po takiej i tylko takiej obronie gracze WE – oprócz w zasadzie zawsze im należnych czterech pików i kara – wezmą też fortę kierową albo karową. Kontrakt 2♠(N) zostanie więc położony bez jednej. Zawsze wychodziłoby natomiast 2♠ z nienaturalnej rękiS, kiedy to rozgrywający pobiłby pierwszy wist kierowy (♥K) asem w ręce, później jednak jego ♥W 9 stanowiłyby drugie zatrzymanie w tym kolorze. Broniący wzięliby wówczas jedynie cztery piki i ♦A. Podobna sytuacja występuje przy grze bezatutowej: 1BA(S) zawsze wychodzi, podczas gdy 1BA(N) położy (tylko i wyłącznie) pierwszy wist kierowy.

W protokołach dominować będą więc zapisy 90 i 100 dla NS [nie każde 2♠(N) zostaną obłożone], oraz 50 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2♠(S!), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (W!);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (S!);

BA – 7 (S!).