Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ 754 ♥ AJT3 ♦ 942 ♣ T92
♠ K32 ♥ K75 ♦ AJ863 ♣ 64		♠ 6 ♥ 98642 ♦ KT ♣ AKJ83
	♠ AQJT98 ♥ Q ♦ Q75 ♣ Q75

¹ inwit do końcówki z fitem kierowym (takie właśnie jednoznaczne rozwiązanie proponuje Marek Wójcicki w swojej nowo wydanej książce standaryzującej Wspólny Język)

² karta minimalna, mimo układu 5–5 otwierający nie przyjmuje więc zaproszenia partnera (ręka za słaba nawet na warunkowe 3♣)

Także gdyby 2♠ (czy 2BA) znaczyły co najmniej inwit (z fitem kierowym), E zareagowałby na tę zapowiedź negatywnymi 3♥.

Powyższe zbilansowanie rąk powinien być w stanie przeprowadzić każdy duet WE dysponujący choćby najprostszymi ustaleniami na temat zasad licytacji po interwencji przeciwnika. Najpopularniejszym w tym rozdaniu kontraktem będą więc 3♥(E).

Gracz S nie dysponuje wygodnym pierwszym wistem, powiedzmy więc, że zaatakuje ♠A i ♠D. Niezależnie od tego postępujący starannie rozgrywający nie powinien mieć specjalnych problemów z ograniczeniem swoich przegrywających do (jeszcze) trzech wziątek atutowych. Przedtem przebije w dziadku trefla bądź też wykorzysta przyjazną sytuację w kara (w kolor ten w którymś momencie będzie zresztą musiał wyjść obrońca N).

Protokoły tego rozdania zdominują więc wpisy w wysokości 140 dla WE, te duety tej linii, które przelicytują kartę do 4♥, będą już zaś musiały zaznać goryczy porażki.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 9(WE);

♠ – 7(WE);

BA – 9 (WE).