Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ QT6432 ♥ 4 ♦ AT ♣ A976
♠ K8 ♥ AKJ76 ♦ QJ84 ♣ 42		♠ A7 ♥ 982 ♦ K9652 ♣ KJ8
	♠ J95 ♥ QT53 ♦ 73 ♣ QT53

¹ w tych założeniach można z powodzeniem zacząć od słabych 2♠

² ta sekwencja powie, że E ma solidne podniesienie do 4♥

¹ multi, jeśli tak właśnie para NS gra

² do koloru partnera

³ ta sekwencja powie, że E ma solidne podniesienie do 4♥

albo:

¹ półforsujące, m.in. minipodniesienie (4–6 PC z fitem pikowym)

² dobre podniesienie do 4♥

Końcówkę w kiery powinien w rozdaniu tym zapowiedzieć w zasadzie każdy duet WE, niezależnie od otwarcia gracza N i dalszej licytacji przeciwników. Przeciwko tej grze N zaatakuje najprawdopodobniej pikiem. Jak widać, można by wyimpasować e-S-owi oba jego honory atutowe, czy to od razu, od pierwszej rundy kierów począwszy, czy też po uprzednim ściągnięciu ♥A z góry [♠K, ♥A, karo albo trefl do króla na stole (bądź pik do asa) i ♥9 wkoło!; oczywiście w pierwszej lewie kierowej zawsze dobrze będzie się dziewiątką albo ósemką odblokować], byłoby to jednak posunięcie dosyć ryzykowne (patrz opis w poprzednim nawiasie), szczególnie tam, gdzie N otworzył 2♠ bądź 2♦, ponadto nie do końca uzasadnione teoretycznie. Owszem, po wskazaniu przez e-N-a sześciu pików szansa na zastanie w jego ręce tylko jednego kiera rośnie (wobec oczekiwań apriorycznych), nie na tyle jednak, aby zagranie na taką właśnie konfigurację kart było dla rozgrywającego obowiązkowe. Gracz W będzie więc na ogół bił pierwszego pika królem w ręce, ściągał ♥A, wracał na stół ♠A i impasował kiery waletem w ręce. Najczęściej skończy się zatem na dziesięciu wziątkach, stąd podstawowym wpisem w protokole tego rozdania będzie 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 10 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 11 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 9 (WE).