Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ J765 ♥ 93 ♦ K92 ♣ AKT6
♠ KT ♥ 862 ♦ AJT8753 ♣ 3		♠ 9843 ♥ QJ75 ♦ 6 ♣ QJ98
	♠ AQ2 ♥ AKT4 ♦ Q4 ♣ 7542

¹ kontra wywoławcza, tak gra się już od ladnych paru lat

² całość znaczy, że N ma też cztery piki

W drugim okrążeniu gracz N zalicytuje 3BA, a nie forsujące 3♠, aby podkreślić fakt, że ma też zatrzymanie w kolorze przeciwnika – karach. Tak czy owak, 3BA(S) będą w tym rozdaniu grą absolutnie standardową, osiągniętą w zasadzie na każdym stole turnieju. Jeśli obrońca W zaatakuje przeciwko niej ♦W, zadanie rozgrywającego będzie stosunkowo proste. S będzie już bowiem wtedy dysponował dwoma lewami karowymi, dwoma kierowymi, dwoma pikowymi oraz dwoma treflowymi. Ponadto może przecież zagrać ♠A i blotką pik z ręki (impas damy w ręce i tak nie da mu przecież dodatkowej wziątki, a nieco poważniejszym pretendentem do posiadania ♠K będzie gracz W, a nie jego partner), a także zrobić podwójny impas w kierach – przeciwko damie i waletowi. Jeśli wykona choć jeden z tych manewrów, będzie już miał swoje, gdy zaś wykorzysta i jeden i drugi, wygra swój kontrakt z teoretycznie zawsze należną mu nadróbką.

Drugim wistem, na jaki może się tu zdecydować gracz W, jest blotka kierowa. Pomoże on przeciwnikowi jedynie o tyle, że w zasadzie wyjaśni mu sytuację w tym kolorze. S będzie więc w tym momencie miał jedno karo, trzy kiery, dwa piki i dwa trefle. Najlepiej będzie, jeśli po zdobyciu pierwszej wziątki ♥A w ręce wejdzie do dziadka i zrobi impas ♥10 w ręce, ściągnie ♥K (aby odebrać W wszystkie jego kiery), a potem zgra ♠A i odejdzie pikiem. Po dojściu na ♠K W będzie wówczas miał same kara, zagra więc w ten kolor i przeciwnik zdobędzie w nim dwie wziątki. Pozwoli mu to zrealizować kontrakt z nadróbką.

Kiedy zaś po wzięciu pierwszej lewy ♥A w ręce gracz S wszedłby na stół ♣A i zrobił impas ♠D w ręce, toW – po wzięciu lewy na ♠K odszedłby najprawdopodobniej ♠10. Rozgrywający wziąłby tę lewę ♠A w ręce i zagrałby stamtąd w blotkę karową. W nie mógłby bez straty lewy wskoczyć asem, lewę tę zdobyłby zatem dziadkowy ♦K. Następnie S ściągnąłby ♠W, zaimpasował kiery dziesiątką w ręce, ściągnął ♥K i – w pięciokartowej końcówce…

… odszedł ♥4 – na wpustkę E. Ten ostatni odegrałby następnie dobrą ♠9 (z dziadka – ♦D) i zagrałby ♣D, na którą również zdobyłby wziątkę. W dwukartowej końcówce gracz E miałaby więc wyjść spod ♣W – do układu impasowego ♣K 10 na stole. Kontrakt zostałby zatem zrealizowany, choć bez nadróbki.

Opisana wyżej (jako druga) linia rozgrywki byłaby jak najbardziej racjonalna, a więc i możliwa do przeprowadzenia, w świetle zalicytowania przez W kar z przeskokiem oraz jego pierwszego wistu w blotkę kierową.

Jak widać, dziewięć lew na bez atu dla strony NS jest w tym rozdaniu w zasadzie pewne, a nadróbka – dosyć prawdopodobna. W protokołach rozdania pojawią się zatem przede wszystkim wpisy w wysokości 630 i 600 dla NS. Proszę też jeszcze zauważyć, iż otwarcie silnym 1BA automatycznie ustawia kontrakt firmowy z dużo lepszej ręki S; 3BA(N) zostałyby bowiem położone – co najmniej bez jednej – po wiście karowym.

Minimaks teoretyczny: 4BA(S!), 10 lew; 630dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 9(NS);

BA – 10(S!).