Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 21 Rozd. N, po partii: NS	♠ A7 ♥ Q82 ♦ K75 ♣ QJ842
♠ KJT64 ♥ KJ973 ♦ Q ♣ A6		♠ Q3 ♥ 65 ♦ AT642 ♣ KT97
	♠ 9852 ♥ AT4 ♦ J983 ♣ 53

¹ naturalne, forsing

² 5⁺♠–4⁺♥, forsing

³ 5♠–5♥

Wiele zależy tu od ustaleń dotyczących licytacji w obronie, jakie obowiązują u pary WE – np. w powyższej sekwencji 3♥ mogą już mówić o układzie 5–5 w starszych – jeśli jednak E wtoczy się do licytacji 1♦, a tak pewnie postąpi, partner bez wątpienia doholuje go już do końcówki. Nieco łatwiejsze będą do wygrania 4♠, ale i z ewentualnymi 4♥ będzie można sobie poradzić. Przeciwko 4♠(W) obrońca N zawistuje najprawdopodobniej ♣D, mimo to lewy nie straci. Rozgrywający zabije bowiem ♣A w ręce, po czym każda racjonalna gra doprowadzi go do dziesięciu wziątek. Jedno, czego nie będzie mu wolno zrobić, to wejść w drugiej lewie do dziadka ♦A, otworzyłby bowiem w ten sposób swoją rękę na śmiertelny skrót tym kolorem. Najwygodniej będzie dostać się do stołu ♠D i zagrać stamtąd kiera – do waleta i damy u e-S-a. Nawet gdyby po zabiciu tej lewy ♥D N zgrał ♠A i wyszedł ♦K, to rozgrywający utrzymałby się ♦A na stole i kontynuował kierem do króla w ręce. Oddałby więc tylko asa atu oraz dwa kiery.

Druga droga to wejście do dziadka (w drugiej lewie) ♣9 i zagranie stamtąd kiera – do waleta w ręce. Powiedzmy, że po wzięciu tej lewy ♥D obrońca N wyjdzie ♦K. Rozgrywający zabije ♦A w dziadku i powtorzy stamtąd kierem. Jeśli S wskoczy ♥A i zagra ♦W, by za wszelką cenę skrócić rękę rozgrywającego, ten ostatni przebije, ściągnie ♥K (kiery muszą się dzielić 3–3), zagra pika do damy, ściągnie tamtejszą ♦10 i wyrzuci z ręki fortę kierową, aby odebrać e-N-owi odejście karowe, po czym ponowi atutem. N dojdzie wówczas do piłki ♠A i wyjdzie w trefla, ale W zadysponuje ze stołu ♣K, a gdy S przebije go, nadbije w ręce, ściągnie ♠K i wykorzysta fortę kierową.

Jak już zatem wspomniałem, w zasadzie każda racjonalna rozgrywka zapewni zawodnikowi W dziesięć lew, nie wolno mu tyko samodzielnie otworzyć się na skrót karowy.

W protokołach tego rozdania spotkamy zatem przede wszystkim wpisy w wysokości 420 oraz 170 dla WE. Końcówka w piki jest bowiem kontraktem podlimitowym, na 23 miltonach, a przy tym tylko siedmioatutowym. Podobne uwagi dotyczą kontraktu 4♥(W), z uwagą dodatkową, że jego rozgrywka będzie dużo trudniejsza. Po naturalnym ataku ♣D – najlepiej będzie wówczas wziąć pierwszą lewę ♣K w dziadku i zagrać stamtąd w kiera – tyle że koniecznie do króla (!) w ręce. A następnie powtórzyć kierem (albo zagrać w pika do damy na stole). Powiedzmy, że toS wziąłby tę lewę ♥10 i wyszedł karem. Jego partner położyłby na trzecim ręku ♦K, przeto rozgrywający zabiłby asem w dziadku, zagrałby ♠D, po czym powtórzył pikiem (bądź też zszedł do ręki ♣A). W tym wariancie gry (są też inne, wszystkie jednak zwycięskie dla rozgrywającego) N doszedłby do ręki ♠A i zagrał w karo, by skrócić rozgrywającego. Cóż z tego, po dokonaniu tej przebitki W musiałby zagrać trzeci raz w kiery, z nadzieją, że kolor atutowy podzielił się 3–3. Tak jest w istocie, przeto i ta końcówka zostałaby ostatecznie zrealizowana.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew albo 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 8 (WE).