Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ T654 ♥ J42 ♦ J ♣ KT984
♠ AJ983 ♥ K53 ♦ K9 ♣ QJ2		♠ 72 ♥ Q97 ♦ 765432 ♣ 63
	♠ KQ ♥ AT86 ♦ AQT8 ♣ A75

¹ piki trzymane tylko raz (choć aż dwa honory), a z boku cztery kiery, należy zatem preferować kontrę wobec 1BA

albo:

¹ inwit do 3BA

² 19 PC, ale karta bardzo dziurawa, wiadomo też z licytacji, że prawie wszystkie brakujące stronie NS honory znajdują się u W, leżą zatem za silną ręką graczaS

Jeżeli zatem licytacja potoczy się według sekwencji drugiej, to otwierający nie powinien przyjmować inwitu partnera. Gorzej będzie w sekwencji pierwszej, gdyż N może w niej dołożyć końcówkę ze względu na dosyć dobrego (jak na istniejące okoliczności) longera treflowego w swojej ręce. Może więc gracz S powinien przewidzieć taką ewentualność i mimo tylko jednego – za to bardzo miltonożernego – stopera w pikach i czterech kierów – dać rebid 1BA, a nie kontrę. Umożliwi to w następnym okrążeniu zrobienie dokładnego bilansu honorowego, w którym uwzględni on też jednak niekorzystny fakt, iż wszystkie brakujące jego stronie honory leżą za jego silną ręką. Jak już wspomnieliśmy, pozwoli mu to na nieprzyjęcie partnerowego inwitu 2BA.

Rzeczywiście, bilans na 3BA jest tu co najwyżej graniczny – 24 PC oraz longer roboczy w treflach, jeśli więc ponadto weźmiemy pod uwagę przesłanki licytacyjne, to na pewno nie należy tu dociskać 3BA.

Przeciwko bezatutowej grze e-S-a obrońca W zaatakuje blotką pikową. Po wzięciu pierwszej lewy ♠D w ręce rozgrywający będzie musiał zagrać ♣A i treflem – i przepuścić wstawionego przez W ♣W. Ten niezrażony będzie rzecz jasna kontynuował ♠A, ♠W i pikiem. Potem dostanie się do ręki na ♦K i odbierze pikową fortę. Oczywiście rozgrywający najpierw ściągnie trzy trefle, ale po pierwsze – będzie też musiał dokonywać wówczas z ręki wyrzutek (zachowa tam ♥A oraz ♦A D 10), a po drugie – W i tak będzie mogłł wysinglować ♥K (albo nawet w odpowiednim momencie odblokować się tym honorem) – jego partner posiada przecież ♥D.

Krótko mówiąc, po prawidłowej, choć nietrudnej obronie rozgrywający będzie mógł wziąć tylko osiem lew. W protokołach rozdania spotkamy więc tak zapisy 120 dla NS, jak i 100 dla WE.

Na linii NS wychodzi siedmioatutowa końcówka w kiery, wychodzi jednak tylko dzięki bardzo korzystnej lokalizacji atutów (podział 3–3, podzielone figury, dziewiątka w impasie).

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10(NS);

♦ – 7(NS);

♥ – 10(NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).