Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ T842 ♥ K3 ♦ A653 ♣ J62
♠ AJ65 ♥ Q94 ♦ Q972 ♣ KQ		♠ 93 ♥ AT762 ♦ KT8 ♣ A87
	♠ KQ7 ♥ J85 ♦ J4 ♣ T9543

¹ PRO

² minimum rebidu, brak trzech pików, a więc modelowo układ 2–5–3–3

³ raczej jednak 4♥, jako że partner może mieć w treflach trzy blotki

Taka lub bardzo podobna będzie licytacja na ogromnej większości stołów drugiego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Najczęściej ostatecznym kontraktem staną się 4♥(E), rzadziej będzie dochodziło do gry 3BA(E). Przeciwko końcówce w kiery S zaatakuje ♣9 (albo ♠K). Rozgrywający utrzyma się ♣K na stole, po czym zagra w kiery. Najpewniej na impas culbertsonowski – w pierwszej rundzie koloru wychodząc damą z dziadka. Wprawdzie, by był to manewr wzorcowy (książkowy), brakuje w połączonych rękach WE ósemki (S może mieć na przykład ♥W 8 x x, a wówczas rozgrywający, gdy rozpocznie ten kolor damą z dziadka, odda w nim dwie lewy, gdyż na pewno w drugiej rundzie nie zaimpasuje ♥8); dzięki niemu E uniknie jednak palcówki w drugiej lewie koloru, do jakiej – także w autentycznym rozdaniu – doszłoby, gdyby rozpoczął od pociągnięcia asa z góry. Powiedzmy zatem, że w drugiej lewie zostanie zagrana z dziadka ♥D (także ze względów komunikacyjnych) – N położy wtedy na nią ♥K, a E pobije w ręce ♥A i powtórzy stamtąd ♥2. Załóżmy, że S wskoczy wówczas ♥W (przeciwnik nie grałby tak, gdyby nie miał w ręce dziesiątki). Teraz konieczne będzie już otworzenie pików – figurą, gdyby bowiem lewy obrońca powtórzył w zamian treflem, to rozgrywający byłby już w stanie skompletować 11 wziątek. Oczywiście pod warunkiem zwycięskiego rozwiązania kar, to jednak najprawdopodobniej by mu się udało. Po utrzymaniu się w dziadku ♣D zgrałby bowiem ♥9 i kontynuował stamtąd karem – do króla w ręce. Taka gra dałaby mu bowiem szansę nawet na wyimpasowanie obrońcy S czwartego ♦W – i wyrzutkę z ręki pika. Z powyższego wynika, że końcówki kierowe będą w dużej większości przypadków realizowane, od czasu do czasu nawet z nadróbką.

Przeciwko ewentualnym 3BA(E) obrońca S także najprawdopodobniej zaatakuje blotką treflową. Rozgrywający utrzyma się ♣K na stole i pewnie rozpocznie kiery w taki sam sposób jak przy grze w kolor. Powiedzmy, że S weźmie wtedy waletem trzecią lewę tego koloru – i także w tym wypadku powinien następnie zagrać w piki. Po ♠K E zabije dziadkowym asem, ściągnie ♣D i zagra karo do króla w ręce. Będzie miał pewne problemy z wyrzutkami ze stołu, ale gdy rozczyta prawidłowo sytuację (co nie powinno być trudne), 10 lew stanie jego własnością. Będzie też można ♠K przepuścić, a potem zgrać ♣D, przejść do ręki ♦K, ściągnąć dwa dobre kiery i zrobić impas ♠10 w dziadku. Znów 10 lew.

Do najbardziej interesującej sytuacji doszłoby, jeżeliby po utrzymaniu się ♥W broniący S zaryzykował wyjście blotką pikową, spod mariasza. Bardzo prawdopodobne, iż rozgrywający puściłby wówczas tę lewę do dziewiątki w ręce – N wziąłby ją więc ♠10 i powtórzył pikiem. Gracz E mógłby wtedy zrobić co najwyżej swoje. Takie zagranie pikowe e-S-a byłoby jednak związane ze sporym ryzykiem – przecież rozgrywający mógłby mieć w ręce ♠10…

W protokołach tego rozdania możemy się więc spodziewać przede wszystkim następujących wpisów: 420 i 430, rzadziej 400 oraz 450 i jeszcze rzadziej 460 dla WE. Od czasu do czasu końcówki będą też jednak przegrywane, choćby dlatego, że rozgrywający chybią kara, nie powinny to być jednak przypadki częste.

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 430dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 8(WE);

BA – 10(WE).