Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ KJ9873 ♥ 9842 ♦ AT6 ♣
♠ Q6542 ♥ QJ75 ♦ K8 ♣ 94		♠ AT ♥ K ♦ Q54 ♣ AJT8652
	♠ ♥ AT63 ♦ J9732 ♣ KQ73

¹ trzecia ręka w korzystnych założeniach, zatem wskazane raczej otwarcie na szczeblu dwóch aniżeli jednego, z kolei kiery słabiutkie, więc można je schować

¹ multi, uwagi jak wyżej

² S wie, że longerem partnera są piki, więc cicho siedzi

albo:

¹ N ma oba kolory starsze, może się wiec też zdecydować na trzecioręcznego pika, być może w następnym okrążeniu będzie mógł powiedzieć 2♠

² kontra negatywna

³ tylko 8 PC, ale partner wywołał kiery, ponadto N ma renons w treflach

⁴ można spróbować 3♣, ale to działanie ryzykowne, szczególnie w aktualnych założeniach

⁵ jeśli E powie 3♣, S nie powinien mówić 3♥, tylko skontrować (!), ma przecież w ręce trzy lewy na tę grę (z plusem, bo może też przebić pika), a przeciwnicy znajdują się w założeniach niekorzystnych)

Wiele zależy tu od tego, jakie otwarcie da tu gracz N, na pewno jednak w rozdaniu wywiąże się licytacja dwustronna. Najczęściej zakończy się ona na kontrakcie 3♣(E). Wcale nierzadko z kontrą e-S-a, ten ostatni może bowiem zgłosić taką zapowiedź nawet wówczas, gdy jego partner otworzy na szczeblu dwóch, a E wejdzie 3♣. Na zasadzie: jeżeli tylko partner ma jedno dojście, to ja przebiję pika i już będzie bez jednej. A to przecież magiczne 200 punktów, czyli tzw. pocałunek śmierci. Przeciwko 3♣(E) – z kontrą czy bez – S zaatakuje karem. Powiedzmy, ze na dziadkową ♦8 N wstawi ♦10, a E weźmie tę lewę ♦D w ręce – i powtórzy karem, aby przygotować sobie przebitkę tego koloru na stole, albo wyjdzie ♥K. W tym ostatnim wypadkuS zabije ♥A, powtórzy ♦9 do asa w ręce partnera i zagranego przezeń pika przebije. A potem dostanie jeszcze dwie wziątki atutowe i zapisze po swojej stronie protokołu cenne 200, a przynajmniej 100 punktów – za wpadkę popartyjnych przeciwników bez jednej.

Od czasu do czasu dojdzie też do kontraktu 2♥ albo nawet 3♥ z ręki N, po negatywnej kontrze e-S-a na 3♣ gracza E. Powiedzmy, że ten ostatni wyjdzie wówczas w blotkę karo (ogólnie: nie będzie miał komfortowegopierwszego wistu). Rozgrywający zabije ♦K asem w ręce, po czym powinien przebić w dziadku pika i na przykład zagrać stamtąd karem. E weźmie tę lewę ♦D i wyjdzie ♥K. Rozgrywający zabije na stole asem, po czym powinien przebić w ręce trzy trefle, a na stole jeszcze dwa piki. Jeśli dobrze wytempuje grę, w końcówce dostanie jeszcze wziątkę pikową, na króla albo waleta. Gdy bowiem w trzeciej rundzie trefli obrońca W zrzuci pika, to zostanie mu w tym kolorze tylko singlowa dama, przeto N odegra ♠K. Kiedy zaś trzeciego trefla W przebije ♥7, N nadbije w ręce ♥9. I zagra w dobre karo – po przebiciu którego i ściągnięciu jeszcze ♥D obrońca W będzie musiał wyjść spod ♠D – do nożyc ♠K W w ręce rozgrywającego (dziesięć lew!). Oczywiście prawidłowo trzecia runda trefli powinna zostać przebita przez W ♥W, wówczas N zrzuci z ręki karo albo pika. W natomiast zgra następnie ♥D oraz ♥7, ale w przedostatniej lewie będzie musiał wyjść w pika spod damy – do układu impasowego ♠K W u e-N-a. Dziewięć lew!

Z powyższego wynika, iż grając w kiery i postępując dostatecznie starannie, zawodnik N będzie w stanie skompletować nie tylko osiem, ale i minimaksowe dziewięć wziątek.

W protokole rozdania spotkamy zatem wpisy: 100, 110, 140 oraz 200, wszystkie po stronie NS.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 9(NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (NS).