Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ T6 ♥ T64 ♦ KJ6 ♣ 87653
♠ Q7542 ♥ 732 ♦ T72 ♣ 92		♠ AKJ ♥ AKJ95 ♦ AQ43 ♣ A
	♠ 983 ♥ Q8 ♦ 985 ♣ KQJT4

Nasz System:

¹ acolowski forsing do dogranej

² standardowy negat, brak asa i króla oraz wartości je rekompensujących

³ 5⁺♥ albo 4♥–5⁺♣/♦

⁴ naturalne, 5⁺♠ (w klasycznym Naszym Systemie nie ma powtórnego negatu)

⁵ 5⁺♥–4⁺♦ albo 4♥–5⁺♦

⁶ trzy kiery

⁷ cuebid na uzgodnionych kierach

⁸ negat

⁹ patrz niżej

Widać, że z partnera trudno będzie coś wycisnąć, nawet jeśli po jego 4♥ E powie 4♠ czy 5♣, W i tak zareaguje na nie 5♥. Wydaje się zatem, że należy spasować na 4♥ czy ostatecznie 5♥. Z drugiej strony partner wskazał pięć pików, jeśli więc tylko jest to piąta dama, to szlemik w kiery na pewno nie będzie bez szans. E ma przecie układy impasowe w obu kolorach czerwonych, może się więc coś udać przynajmniej w jednym z nich. Dlatego właśnie gracz E po odzywce partnera 2♠ nie uzgodnił tego koloru (3♠), tylko poszukał u niego fitu kierowego. Wiedział bowiem, że przy grze w piki wcześniej czy później może nastąpić skrót treflowy ręki E – i tej przebitki trzeba będzie dokonać figurą, co może być bardzo groźne dla kontraktu w ten kolor.

Wspólny Język:

¹ bezwzględny forsing do dogranej

² powtórny negat, 0–3 PC, choć nie król

³ naturalne, 5⁺♥

⁴ fit kierowy, nic specjalnego w karcie

⁵ patrz niżej

Teraz E nie wie nic o partnerowych pikach, a że ponadto usłyszał od niego powtórny negat, raczej już na 4♥ spasuje. Aby doszło do szlemika, W musiałby dać cień życia:

¹ bezwzględny forsing do dogranej

² powtórny negat, 0–3 PC

³ naturalne, 5⁺♥

⁴ naturalne, 5⁺ pików

⁵ fit pikowy

⁶ fit kierowy, zatem ponadto 5♠ i „coś” w karcie (w ramach 0–3 PC)

⁷ teraz E może się spodziewać, że W ma fit kierowy i ♠D x x x x; na taką sekwencję odpowiadający wydaje się jednak za słaby, gdyby miał chociaż ♠D x x x x x…

Sądzę, że większość duetów WE poprzestanie w tym rozdaniu na końcówce – kierowej albo pikowej, od czasu do czasu zapowiadane będą też jednak na pewno szlemiki w któryś z kolorów starszych. Nawet szlemik kierowy, wyraźnie lepszy od pikowego, jest tu kontraktem z teoretycznego punktu widzenia nieprawidłowym. Jak bowiem będzie wyglądała jego rozgrywka po spodziewanym wiście treflowym? Otóż gracz E powinien rozpocząć od ściągnięcia ♥A K z góry; jeśli spadnie ♥D x, zgrać jeszcze ♥W, a następnie pięć pików, przejmując waleta damą na stole. Jeśli piki podzielą się 3–2, można będzie spróbować impasu ♦K – na ewentualną nadróbkę…

Jeśli ♥D x nie spadnie, można będzie zagrać w atu po raz trzeci (choć niekoniecznie), a potem ściągnąć piki i zaimpasować ♦K. W tym wypadku wykonanie tego ostatniego manewru i jego powodzenie będą konieczne, aby wziąć 12 lew.

Widzimy zatem, że piki muszą się dzielić 3–3 (68%), zaś kiery 3–2 (68%) bądź 4–1 z singlową damą lub dziesiątką (4 x 2,8% =11,2%). Wówczas – kiedy spadnie ♥D x, szlemik już na pewno zostanie zrealizowany, w pozostałych nie najgorszych przypadkach kierowych (pozostałe konfiguracje podziału 3–2 plus wspomniane konfiguracje rozkładu 4–1: 40,8% + 11,2% = 52%) musi się udać impas przeciwko ♦K (50%). Szansa realizacji kontraktu 6♥ wynosi zatem [27,2% + 0,5 (40,8% + 11,2%)] x 68% 9podzial pików 3–2) = ≈ 36,2%. Jest to zatem gra z teoretycznego punktu widzenia nieprawidłowa – tak w meczu, jak i w turnieju na maksy. W autentycznym rozdaniu układy są jednak superkorzystne, przeto grając w kiery, weźmie się wszystkie 13 wziątek. I zgodnie ze znaną starożytną dewizą na pewno nie będziemy sądzić zwycięzców!

Gra pikowa – po oczywistym ataku treflem – wygląda jeszcze gorzej, przynajmniej w zakryte karty. Zwłaszcza że są tu dwie rozgrywki alternatywne. Można po prostu zgrać ♥A, trzy razy zaatutować, przejmując ♠W damą, i zrobić impas ♥W w ręce E (około 35%, plus konieczny podział pików 3–2). W autentycznym rozdaniu S zabije jednak ♥W damą i odbierze trefla. Bez jednej! Metoda druga to ściągnięcie tylko ♠A K, a potem ♥A K. Gdy spadnie ♥D x, rozgrywający zgra ♠W i resztę kierów, na które pozbędzie się z ręki W trefla i kara. Impasu karowego na nadróbkę w bezpiecznym momencie zrobić nie będzie jednak w stanie. Kiedy zaś ♥D nie spadnie, ale kolor ten podzieli się 3–2, rozgrywający odda przeciwnikom wziątkę na tę figurę. Po jej wzięciu skrócą oni rękę E treflem. Rozgrywający przebije ♠W i zagra w kiera – na szansę, że ostatni pik przeciwników pozostał w ręce gracza S. Gdy przebije on nim dobrego kiera (♠9), rozgrywający nadbije w ręce W ♠D i będzie się ratował impasem karowym. Szansa powodzenia tej linii rozgrywki to około 37,5%, plus rzecz jasna piki 3–2, jest ona zatem minimalnie lepsza od poprzedniej. Przypominam, że szlemik kierowy ma szansę liczbową porównywalną, tyle że już po wliczeniu w nią konieczności rozkładu pików 68%.

W protokołach tego rozdania możemy się zatem spodziewać przede wszystkim wpisów w wysokości 710 dla WE, znajdą się nim też jednak na pewno szlemikowe 1460 dla tej strony. Minimaksowych wielkich szlemów spodziewać się jednak nie należy, zwłaszcza że oprócz 7♥ i 7♠ w rozdaniu tym, w widne karty, wychodzi też 7BA (i to jest właśnie jego prawdziwy minimaks).

Minimaks teoretyczny: 7BA(WE), 13 lew; 2220 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 12(WE);

♥ – 13(WE);

♠ – 13 (WE);

BA – 13(WE).