Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ T542 ♥ AKQJ962 ♦ ♣ 76
♠ Q8 ♥ 85 ♦ T8754 ♣ KQ95		♠ 973 ♥ 7 ♦ AQJ632 ♣ 832
	♠ AKJ6 ♥ T43 ♦ K9 ♣ AJT4

¹ jeśli system pozwala po partii na takie otwarcie

² raczej kontra aniżeli 3BA, S ma bowiem sporo w starszych, może też grać w trefle, w karach dysponuje zaś zaledwie dwoma kartami

³ z pięcioma karami skok jak najbardziej uzasadniony, mimo braku bocznego singletona, W widzi bowiem, że przeciwnikom musi wychodzić jakiś szlemik

⁴ w myśl zasady Hammana: Licytuj to, co myślisz, że wygrasz!

Rozdanie bardzo trudne dla strony NS, szczególnie gdy E otworzy na pierwszej ręce 3♦, a jego partner bezpardonowo skoczy na 5♦. Cóż ma bowiem wówczas zrobić biedny N? Po pierwsze, ma ogromną przewagę, i to pod każdym względem, pików nad kierami; po drugie, nawet gdyby chciał zarysować partnerowi oba kolory starsze, to mógłby to zrobić wyłącznie przy pomocy zapowiedzi 6♦. Usłyszałby wówczas od partnera 6♠. Teraz byłoby znakomicie, ale gdyby S posiadał w pikach na przykład czwartego pustego króla czy nawet asa? Trudno mu coś doradzać, zwłaszcza że praktyczne, zgodne z zasadą Hammana 6♥ prezentują się całkiem nieźle. Owszem, teoretycznie rzecz biorąc, rozgrywający nie powinien wówczas trafić ♠D x z tyłu, a wtedy odda pika i trefla, w praktyce padnie jednak na pewno wist ♦A, którego N przebije. Potem więc, po wyatutowaniu, wyrzuci na dziadkowego ♦K trefla z ręki i jeśli nawet zrobi impas w pikach – a zrobi! – to odda tylko jedną wziątkę, na damę w tym ostatnim kolorze. Ogromna większość kierowych szlemików z ręki N zostanie więc w tym rozdaniu zrealizowana.

W aktualnym rozdaniu lepszy jest rzecz jasna szlemik w piki, przynajmniej do chwili, gdy kolor ten dzieli się 3–2. Chociaż gdy zawodnik S dostanie na taką grę wist ♣K, wówczas chyba oczywisty – to jak będzie rozgrywał? Zabije pierwszą lewę ♣A w ręce, ściągnie ♠K i... Nie ma żadnej szybkiej wyrzutki, więc chcąc nie chcąc, trzeba będzie trafić piki. Nawet po takiej licytacji, jak aktualna, dlaczego ♠D miałaby być druga u W, a nie trzecia u E? Najprawdopodobniej zatem rozgrywający przebije następnie w dziadku karo, wyjdzie stamtąd ♠10 i puści ją wkoło. Jak widać, w grze praktycznej szlemik kierowy z ręki N ma dużo większe szanse realizacji niż szlemik pikowy z ręki S.

Podejdźmy jeszcze do problemu strony NS w sposób czysto teoretyczny. Otóż bardzo dobrze przygotowana para tej linii być może zaprezentowałaby tu następującą sekwencję:

¹ jeśli system pozwala po partii na takie otwarcie

² raczej kontra aniżeli 3BA, S ma bowiem sporo w starszych, może też grać w trefle, w karach dysponuje zaś zaledwie dwoma kartami

³ z pięcioma karami skok jak najbardziej uzasadniony, mimo braku bocznego singletona, W widzi bowiem, że przeciwnikom musi wychodzić szlemik

⁴ w pierwszym czytaniu jest to prośba do partnera, aby wybrał szlemika pomiędzy treflami a kolorem starszym (z dwoma starszymi N powtórzyłby 6♦)

⁵ do koloru partnera

⁶ długie, znakomite kiery, a z boku drugorzędne piki

⁷ czy jednak nawet w takim wypadku S postawiłby na 6♠?

Po pierwsze jednak, mało kto ma tak dokładnie przygotowaną, omówioną tak wysoką sekwencję. Po drugie, kiery e-N-a są nie trzy, a dziesięć razy lepsze od jego pików. I wreszcie po trzecie, czy nawet w takim wypadku S wybrałby ze swoją ręką do gry nie 6♥, tylko 6♠? A jeśli tak, to czy po wiście ♣K umiałby ją zrealizować? Obawiam się, że nie, i to dopiero byłaby przykrość i szkoda…

W protokole rozdania spotkamy zatem zarówno wpisy w wysokości 1430 dla NS, może nawet 1460 dla tej strony, ale też przykre wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 7♠(NS), 13 lew; 2210dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 12 (NS);

♠ – 13 (NS);

BA – 12 (NS).