Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ T93 ♥ 4 ♦ KQJ63 ♣ Q976
♠ AJ85 ♥ T96 ♦ T98 ♣ KJ8		♠ KQ42 ♥ J752 ♦ 75 ♣ A43
	♠ 76 ♥ AKQ83 ♦ A42 ♣ T52

¹ półforsujące

² naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym (ładne 13 PC upoważniają do takiej zapowiedzi)

³ naturalne, do pasa (na ogół sześciokart, ale dopuszczalna też bardzo dobra piątka, jak w tym wypadku)

Gracze WE nie mają tu armat, raczej nie zaistnieją więc w licytacji (wychodzi im co najwyżej 1♠). Najpopularniejszym kontraktem powinna zatem być rozgrywana przez e-N-a częściówka karowa. Przeciwko tej grze E zaatakuje ♠K, po czym – widząc potężne kiery dziadka – broniący nie powinni mieć problemów z szybkim odebraniem czterech należnych im wziątek: dwóch pików oraz dwóch trefli. Oczywiście, po wzięciu drugiego pika asem W może wykonać mylące zagranie ♣K i ♣8, sugerując posiadanie ♣A K…, manewr jest jednak na tyle popularny, że rozgrywający nie powinien dać się zwieść – i przepuścić drugą lewę treflową do dziesiątki na stole. Tym bardziej że z ♠A W oraz ♣A K… gracz W najprawdopodobniej zabrałby głos w licytacji.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania powinno zatem być minimaksowe 110 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 8 (WE);

♥ – 6 (NS, WE!);

♠ – 9 (NS);

BA – 8 (NS).