Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ KT6 ♥ AT9863 ♦ 95 ♣ KQ
♠ A8543 ♥ K5 ♦ T763 ♣ 97		♠ Q7 ♥ 4 ♦ AKQJ42 ♣ A643
	♠ J92 ♥ QJ72 ♦ 8 ♣ JT852

albo:

¹krótki ♥K pod impasem, a przy tym czterokartowy fit karowy, W wybierze więc raczej grę własną

W pełni uzasadnione prewencyjne 4♥ e-S-a postawią przeciwników w bardzo trudnej sytuacji. Tym bardziej że tę grę, ustawioną z naturalnej ręki e-N-a, położyć byłoby niełatwo. Na przykład naturalny wist ♦A już kontrakt ten by wypuścił, przynajmniej teoretycznie rzecz ujmując. Nawet gdyby w drugiej lewie E wyszedł optymalnie w pika, N wziąłby tę albo następną lewę w ręce (w razie potrzeby królem, aby złapać pierwotnie drugą damę u E), przebił na stole karo i wyimpasował ♥K. Potem oddałby już tylko ♣A.

Kontrakt 4♥(N) kładzie tylko niespecjalnie realny pierwszy wist pikowy (!?), przygotowujący przebitkę w tym kolorze, zanim rozgrywający zaimpasuje ♥K i wyatutuje. Kładące zagranie pikowe obrońca E mógłby co najwyżej poprzedzić ściągnięciem ♣A. A tak – powiedzmy, po ♠5 – rozgrywający zadysponowałby ze stołu ♠7, którą W pobiłby ♠A (aby przeciwnik nie utrzymał się w dziadku, skąd mógłby zagrać ♥D) i powtórzył pikiem. Nawet jeśli graczN pobiłby tę lewę ♠K w ręce, to następnie, aby dostać się na stół, by zaimpasować ♥K, musiałby wyjść z ręki karem. E dodałby wtedy blotkę, zatem lewę tę zdobyłby jego partner – na ♦10, i powtórzył pikiem, do przebitki. Tylko w taki sposób kontrakt 4♥(N) zostałby bezwarunkowo położony bez jednej. Ponieważ jednak każdy obrońca E zaatakuje przeciwko tej grze ♦A, można przyjąć, iż końcówka kierowa w zasadzie zawsze zostałaby zrealizowana. Pod dodatkowym jeszcze tylko warunkiem, iż gdyby w drugiej lewie E zagrał ♠5, a jego partner pobił ją ♠A i powtórzył pikiem – rozgrywający musiałby wstawić z ręki ♠K. To może nie byłoby łatwe, tak samo niełatwa byłaby jednak opisana wyżej obrona.

W rzeczywistości gracz E albo sam powie 5♦, albo da kontrę, którą jego partner odniesie na 5♦. W ma bowiem drugiego ♥K pod impasem, a ponadto aż czterokartowy fit karowy. Przeciwko 5♦(E) S zawistuje ♥D. Jeśli rozgrywający położy ze stołu ♥K, N pobije go asem, po czym powinien odwrócić w trefle, co nie będzie zresztą trudne. Później będzie musiał dostać się do ręki ♠K, a wówczas ściągnie kładącą kontrakt wziątkę na ♣D. Jeżeli z kolei E na ♥D dziadkowego króla nie połozy (!), także obrońca S będzie musiał w drugiej lewie wyjść w trefla. Jego zadanie będzie być może nieco trudniejsze, ale partner ułatwi mu zadanie, dokładając do ♥D lawintalową ♥3 (marka-demarka nie miałaby przecież w tej sytuacji żadnego sensu). Tylko i wyłącznie po takiej właśnie obronie – kier i zmiana wistu na trefla – rozgrywana przez E końcówka karowa zostanie położona bez jednej, za 50 punktów.

Nie do położenia byłby natomiast taki kontrakt, gdyby jego rozgrywającym był zawodnik W! Wist ♥A wyrobiłby mu wówczas ♥K, na zrzutkę pika z ręki E. Natomiast po ♣K W zabiłby ♣A w dziadku, po czym dwa razy by zaatutował i odszedł treflem, wpuszczając e-N-a na samotną już w tym momencie damę tego koloru. W kolejnej lewie zawodnik N musiałby zatem ściągnąć ♥A albo wyjść w pika, spod króla.

W protokole rozdania spotkamy więc wpisy w wysokości 420 oraz 590 – za wygrane przez stronę NS końcówki kierowe, jak i 50 po tej samej stronie – za obłożone bez jednej kontrakty 5♦ par linii WE. Ale też – przynajmniej od czasu do czasu – 400 dla WE, za zrealizowane 5♦, a może nawet 3BA(W!), oraz 50 oraz 100 dla tejże strony za obłożone 4♥(N).

Minimaks teoretyczny:5♥(NS) z kontrą, 9 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ –  11 (W!);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (W!).