Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ AJT9 ♥ A97 ♦ KJT7 ♣ 93
♠ K876 ♥ Q83 ♦ 83 ♣ KQ76		♠ Q5432 ♥ K ♦ A9652 ♣ T5
	♠ ♥ JT6542 ♦ Q4 ♣ AJ842

¹ ręka zdecydowanie nienadająca się na otwarcie dwukolorowe: słabiutkie piki i singlowy ♥K

² słabe dwa

³ pytanie o singletona

⁴ krótkość pikowa

⁵ była to też w zasadzie jedyna możliwość zainwitowania przez odpowiadającego końcówki

⁶ właśnie w oparciu o powyższą informację otwierający – z układem 6–5 i bocznym renonsem – dokłada dograną

¹ ręka zdecydowanie nienadająca się na otwarcie dwukolorowe: słabiutkie piki i singlowy ♥K

² multi

³ pytanie, co najmniej inwit do dogranej

⁴ góra otwarcia, kolor nieznany

⁵ do koloru partnera (ewentualne 3♠ partnera N zamierza podnieść do szczebla dogranej)

⁶ z układem 6–5 i bocznym renonsem otwierający nie zadowala się jednak pasem, tylko zapowiada 4♥ (2BA partnera były co najmniej inwitem do dogranej)

Są też inne warianty rozwoju wydarzeń, jeżeli jednak N chociażby zainwituje dograną, otwierający – ze swoim znakomitym układem – powinien doprowadzić do kontraktu 4♥. Tak właśnie potoczy się licytacja na wielu stołach siódmego już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski.

Końcówka w kiery jest tu nietrudna do zrealizowania, wystarczy, że rozgrywający przebije na stole trefla. Czyhają nań jednak pewne pułapki. Pierwszą, choć chyba wyłącznie teoretyczną, jest pierwszy wist blotką atu (!?). S powinien zabić ją w dziadku asem i puścić wkoło trefla. W weźmie tę lewę ♣D i zagra ♥D i kierem. Po utrzymaniu się w którejś z rąk rozgrywający wyjdzie ♦D, którą E oczywiście przepuści. Sprawy mocno się wówczas skomplikują, ale S uratuje się, gdy zgra ♣A i odejdzie karem. E zabije ♦A, ale w następnej lewie będzie musiał dopuścić przeciwnika do dziadka – czy to pikiem, czy to karem. Pierwszy wist blotką atu można by też w stole przepuścić, wówczas jednak zwycięska rozgrywka stałaby się jeszcze bardziej skomplikowana.

Bardziej naturalny jest pierwszy wist blotką karową i – powiedzmy – przepuszczenie tej lewy przez zawodnika E. Rozgrywający weźmie ją wtedy ♦D w ręce (albo utrzyma się w niej na stole), po czym będzie musiał wejść do dziadka ♥A, zgrać tamtejszego ♠A i wyrzucić nań z ręki jej pozostałe karo, a potem bądź to zagrać ♣3 do ♣A i trefla (i potem przebić trzecią rundę tego koloru na stole), bądź to zagrać ♦K, przebić w ręce wstawionego przez E asa, a potem wyjść stamtąd atutem. Także gdy E zabije pierwszą lewę ♦A i odwróci w karo (czy w cokolwiek innego), gracz S będzie dysponował łatwą i jak poprzednio kilkuwariantową drogą do 10 lew. Słowem, w rozdaniu tym chodzi raczej o to, aby rozgrywający kontraktu 4♥ nie przegrał w wyniku własnego błędu czy chociażby takiej czy innej niestaranności.

Oczywiście tam, gdzie E da pierwszoręczne otwarcie dwukolorówką Wilkosza 2♦ czy dwukolorowymi 2♠, jego partner może potem (bądź nawet prewencyjnie) przelicytować 4♥ przeciwników 4♠. Te zaś zostaną skontrowane i położone bez dwóch, za 300 [przy grze 4♠(E) zawsze możliwe będzie ustawienie wpustki atutowej i zdobycie osmiu wziątek, przynajmniej wtedy, gdy rozgrywający połapie się w czym rzecz i nie zagra ani razu w atu] albo – dużo częściej – bez trzech, za 500. Po takim początku mogą też mieć miejsce wylokowania strony NS z jej wykładanej końcówki, np.:

¹ dwukolorówka piki i młodszy

² teraz jeszcze S może i powinien (!) zaryzykować zgłoszenie 4♥

¹ dwukolorówka piki i młodszy

² w tym wypadku jednak strona WE wyjdzie już z tej sytuacji zupełnie bezkarnie

W protokole rozdania spotkamy przede wszystkim następujące wpisy: 420, 300 (rzadko) oraz 500 dla NS, ale też niższe – za wpadki strony WE na kontrakty 3♠ i 4♠ bez kontry.

Minimaks teoretyczny: 4♠(E!) z kontrą, 8 lew; 300 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (E!);

BA – 8 (NS).