Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ ♥ KT982 ♦ AK53 ♣ AQ83
♠ T85 ♥ 43 ♦ J98 ♣ JT954		♠ AQJ942 ♥ QJ5 ♦ Q76 ♣ K
	♠ K763 ♥ A76 ♦ T42 ♣ 762

Końcówkę tę dużo łatwiej będzie zalicytować, aniżeli zrealizować. Przynajmniej widząc jedynie ręce NS (choć po zagraniu ♣A z góry sukces byłby pewny), w rzeczywistości jednak posiadający prawie wszystkie aktywa obrony zawodnik E nie będzie dysponował komfortowym pierwszym wistem. W singlowego ♣K pewnie nie wyjdzie, ale ♠A może przecież z powodzeniem zaatakować. A wówczas rozgrywający przebije w ręce, ściągnie na wszelki wypadek ♥A, po czym zagra trzy razy w kara. Powiedzmy, że E odblokuje się wtedy damą, lewę tę zdobędzie więc na ♦W jego partner. I odwróci – załóżmy ♣W, albo nawet blotką tego koloru. W takich okolicznościach rozgrywający zrobi swoje nawet wtedy, gdy wykona w treflach impas damą. E pobije go ♣K i odejdzie ♥D, ale N zabije ją w ręce ♥K, zagra fortę karo i pozbędzie się na nią z dziadka trefla, ściągnie ♣A, przebije na stole trefla, a ostatniej karty tego koloru z ręki pozbędzie się na ♠K. Odda zatem tylko karo, trefla i kiera.

Optymalny dla strony WE będzie atak karowy (albo nawet ♥D), wówczas w większości wariantów rozgrywającemu nie wolno będzie zrobić impasu ♣D (choć będzie mógł w pierwszej rundzie koloru dodać z ręki blotkę treflową). Uniknie tego problemu, gdy po ataku blotką karową od razu zagra trzy razy w ten kolor. E prawidłowo odblokuje się ♦D, karową wziątkę broniących zdobędzie więc jego partner na waleta. Kiedy obrońca ten wyjdzie następnie w trefla, a N zrobi w ręce impas damą, E weźmie wprawdzie tę lewę singlowym ♣K, ale jednocześnie znajdzie się na wpustce. Po jego wyjściu w pika dalsza rozgrywka potoczy się w sposób opisany wyżej, natomiast zagrywając w piątej lewie w kolor kierowy, gracz E straci swoją wziątkę atutową. Rozgrywający weźmie tę lewę ♥K w ręce, wejdzie na stół ♥7 (impasem, graczowi E nic nie pomoże wskoczenie pozostałą mu figurą atutową), zgra ♥A i wyjdzie ze stołu w trefla – z zamiarem puszczenia wkoło tamtejszej siódemki, będzie już bowiem znał dokładny obraz ilościowy rąk WE. Wyrobi więc sobie dziesiątą wziątkę na ♣8 w ręce. Tak jednak stanie się jedynie w przypadku, gdy W rozpocznie pierwszą lewę treflową waletem (lub inną kartą z sekwensu).

Kiedy jednak po utrzymaniu się ♦W W wyszedłby ♣5 albo ♣4, rozgrywający nie mógłby wstawić z ręki damy – musiałby albo zabić ją ♣A, albo dołożyć z ręki blotkę. W obu wypadkach ograniczyłby wtedy swoje pozostałe przegrywające do trefla i atutu.

Jak zatem widać, zrealizowanie w tym rozdaniu końcówki w kiery jest możliwe zawsze, niemniej po optymalnej obronie – trudnej, a więc i takiej, która nieczęsto będzie miała miejsce – zadanie gracza N stanie się dosyć trudne. Podchodząc do zagadnienia w sposób praktyczny, wolno jednak postawić tezę, że kontrakty 4♥ będą dużo częściej realizowane aniżeli kładzione. W protokołach rozdania spotkamy więc przede wszystkim minimaksowe 420 dla NS, ale też bez wątpienia wpadkowe 50 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 420dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec