ROZDANIE 2.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ A 10 7 4 ♥ K 7 5 2 ♦ A J ♣ 8 6 4
♠ Q J 3 ♥ A 3 ♦ Q 2 ♣ A Q 10 9 7 2		♠ K 9 6 ♥ Q 10 9 ♦ K 10 6 3 ♣ K 5 3
	♠ 8 5 2 ♥ J 8 6 4 ♦ 9 8 7 5 4 ♣ J

  Tutaj znowu rozdający (jest nim tym razem E) ma 11PC i drobny dylemat brzmiący: „Otwierać albo nie otwierać”. Jego karta jest jednak „uzbrojona” w wysokie blotki i z tego względu E rozpoczyna licytację odzywką 1♣. Partner podnosi go do dwóch trefli, a E zgłasza 2BA i końcówkabezatutowa kończy licytację. Taki będzie kontrakt ostateczny przy wszystkich stołach, bez względu na to czy rozdający otworzy licytację, czy też spasuje.

  Prawdziwa maksowa walka rozegra się jednak dopiero po zakończeniu licytacji, a stawką będziejedenasta lewa dla strony EW dająca jej około pół maksa więcej niż zapis za 10 lew.

  Załóżmy, że rozgrywającym jest E.

  Oczywiście S może wystartować na pierwszym wiście w kiera i już zapewnić swojej stronie dobry zapis za  -430. Jeśli jednak zdecyduje się na wyjście ze swojego najdłuższego koloru górą powinien być rozgrywający.

  Do ósemki karo dokłada ze stołu blotkę, a N dodaje waleta. Teraz pik do damy, a S daje wyraźną ilościówkę ósemką... Ponieważ N dość łatwo może policzyć punkty w zakrytych rękach wie, że zabicie asem i zagranie w inny kolor niż w kiera daje rozgrywającemu łatwych 11 lew. Najlepiej dla obrońców jest przepuścić pika i poczekać na kolejny ruch rozgrywającego. E przypuszczalnie sprawdzająco zagra asa trefl (a nuż odkłada się gdzieś czwarty walet) i wyjdzie damą karo. Teraz nie można już odwlekać decyzji. As karo i blotka kier. Takim zagraniem obrońcy mogą tylko zyskać lewę. Jeśli rozgrywający nie trafi i położy dziesiątkę to NS mają w całym tym turnieju o około 1,6% więcej.

  Minimaksem teoretycznym jest tu oczywiście  460 dla EW za 11 lew na 3BA grane z ręki W.