Rozdanie 10.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ Q 10 9 8 3 ♥ J 9 5 ♦ A 6 4 ♣ 5 2
♠ K J 6 5 ♥ 7 6 4 2 ♦ 10 7 ♣ J 9 7		♠ 7 ♥ 8 3 ♦ K Q J 9 2 ♣ A Q 6 4 3
	♠ A 4 2 ♥ A K Q 10 ♦ 8 5 3 ♣ K 10 8

 Licytacja pary NS zależy od tego, jak bardzo agresywni gracze wchodzą w jej skład. Skrajne przypadki wyglądają tak:

1. Grają dwaj pesymiści.

1. Teraz w akcji skrajnie agresywni optymiści.

 Końcówka pikowa zostanie jednak wylicytowana przy bardzo niewielu stołach. Dobrze, bo to kontrakt bardzo kiepski, a źle dlatego, że 4♠ w tym rozdaniu po prostu wychodzi.

 Z pewnością rozgrywający końcówkę pikową zawodnik N widząc karty dziadka i pierwszy wist królem karo zapyta sam siebie: „gdzie ja jestem???”. Grać jednak trzeba, a przedtem dobrze jest zastanowić się, czy istnieje układ umożliwiający nam wzięcie dziesięciu lew.

 Zwykle, gdy gramy końcówkę na ośmiu atutach najbardziej pożądanym podziałem tego koloru u przeciwników jest 3-2. Tu mamy sytuację odwrotną. Ponieważ w karach i treflach mamy trzy lewy przegrywające, a oddania pika również uniknąć się nie da (ratuje nas tylko singlowy król u E), musimy pozbyć się jednego kara na fortę kierową. By działanie takie było skuteczne gracz E musi mieć singletona pik i maksymalnie dubletona kierowego, a więc minimum dziesięć kart w kolorach młodszych. Po znalezieniu tej szansy dalsza rozgrywka jest prosta: pierwszy wist królem karo bijemy asem, gramy asa pik (!), a następnie cztery razy w kiera. Teraz widzimy już, że wszystko wygląda jak w pięknym śnie, więc wychodzimy małym pikiem do dziesiątki, a następnie blotką trefl do króla. Dziesięć lew i 620 dla NS.

 Do odważnych świat należy!