Rozdanie 12.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ A K 10 6 2 ♥ 7 6 5 2 ♦ 9 8 3 ♣ 2
♠ J 8 4 ♥ 4 3 ♦ A Q 7 5 ♣ K Q 9 4		♠ 9 5 3 ♥ A K Q J 9 ♦ 10 6 ♣ A 10 8
	♠ Q 7 ♥ 10 8 ♦ K J 4 2 ♣ J 7 6 5 3

 Rozdanie to zawiera kilka ciekawych elementów w licytacji i jeden w rozgrywce.

1. Zgłoszenie 1BA w tej i każdej analogicznej pozycji nie gwarantuje zatrzymania w kolorze wejścia.
2. Naturalne, kolor 5+, forsuje na jedno okrążenie. Jeśli w następnym okrążeniu E powtórzy kiery, to W może już pasować.
3. Wybór odzywki przez gracza W zależy od ustaleń w parze. Jeśli 2♠ nie mówi o maksymalnej ręce, to można je zalicytować w intencji „nie mam co powiedzieć”. Jeżeli jednak 2♠ to dobra karta (to dość naturalne ustalenie, że zalicytowanie koloru przeciwnika mówi o maksimum otwarcia), to jedynym wyborem W jest 3♦. Odzywka 3♣ to pięć trefli w układzie 3235, a więc 3♦ powinno informować o składzie 3244 bez stopera pikowego.
4. Gramy końcówkę! Wybierz ją partnerze, bo może jednak masz trzecią damę pik.

 Licytacja skończona, a teraz E musi sprawdzić się jako rozgrywający.

 Po wiście dama pik obrońcy zgrywają trzy lewy w tym kolorze, a potem N gra pika pod potrójny renons. Przebić figurą, czy dziewiątką?

 Odpowiedzi udziela nam prosta matematyka.

 Przebicie dziewiątką kier jest słuszne wyłącznie przy jednym układzie – czwartej dziesiątce atutowej u N. Zważywszy, że N ma w swoich kartach zaledwie 8 wolnych „miejsc” na kiery (5 z 13 jest już zajęta przez piki), szansa na taki układ wynosi około 20%. Przegrywamy natomiast zawsze, gdy S ma ♥10, a więc pięć razy na dziesięć. Rozważamy oczywiście tylko takie przypadki, w których kontrakt jest możliwy do zrealizowania.

 Po tak przeprowadzonym rozumowaniu E przebija czwartego pika honorem kierowym i za chwilę wpisuje sobie do pierniczka 620.