Rozdanie 29.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ K 10 3 2 ♥ 7 5 ♦ 10 8 6 ♣ Q 10 9 8
♠ J 8 7 4 ♥ Q 8 ♦ 5 4 ♣ A J 6 4 2		♠ 9 6 5 ♥ A K 4 ♦ A Q 9 7 2 ♣ K 5
	♠ A Q ♥ J 10 9 6 3 2 ♦ K J 3 ♣ 7 3

 N pasuje, a E otwiera 1BA – taki będzie początek tego rozdania przy prawie wszystkich stołach.

 Kolej na e-S-a który ma 11 PC i sześć kierów. Niby nieźle, ale jego karcie wyraźnie brakuje urody – kiery są słabe, układ najgorszy z możliwych, a punkty bezładnie rozrzucone. Poza tym partner jest już po pasie, więc wejście 2♦ (jeden starszy – standardowa obrona po otwarciu 1BA) wydaje się być dość ryzykowne.

 Potwierdzi to również praktyka, gdyż po 2♦ licytacja może potoczyć się tak:

1. 8+PC i możliwość skontrowania co najmniej jednego koloru starszego.
2. Pasuj/skoryguj.
3. Karna, choć skontrowanie częściówki z opozycją zaledwie trzykartową nie jest decyzją oczywistą. Gracz E może również spasować na 2♥ e-N-a i poczekać na dalszy rozwój sytuacji. Wtedy prawdopodobnie W powie 2♠, a E wiedząc o zaledwie czterech pikach (W nie pokazał piątki pikowej w pierwszym okrążeniu) w ręce partnera przeniesie to na 2BA.

 Dwa kier z kontrą przegrywa się bez dwóch za 500 (prawie maks dla EW), ale nawet obłożenie tego kontraktu bez jednej (+200) da parze EW wynik wyraźnie przekraczający średnią.

 Jeśli jednak S podaruje sobie pokazywanie szóstego waleta, to para NS, przy sprzyjających okolicznościach, może nawet zapisać coś po swojej stronie. Wymarzony scenariusz wygląda tak:

1. Stayman „z ciekawości”. Alternatywą jest PAS na 1BA.
2. Otwierający ma 16 PC z niezłym pięciokartem karowym, więc przyjęcie inwitu jest rozsądną opcją licytacyjną.

 Końcówki wygrać jednak nie można i para NS zapisuje po swojej stronie 100 lub więcej punktów.

 W rozdaniu tym, wyjątkowo, zatriumfują więc gracze pasywni – S i W pasując na 1BA, a E nie przyjmując ewentualnego inwitu partnera.