Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ A J 10 8 3 ♥ ♦ 9 8 5 ♣ K 10 6 5 2
♠ 5 ♥ A K 8 5 3 2 ♦ Q 6 ♣ 9 8 7 4		♠ 7 4 2 ♥ 10 9 6 ♦ K J 10 7 3 ♣ A J
	♠ K Q 9 6 ♥ Q J 7 4 ♦ A 4 2 ♣ Q 3

¹ wilkosz, trzy karty w kolorze młodszym, więc można sobie na takie otwarcie pozwolić

²pytanie

³trefle i starszy

⁴pytanie

⁵trefle i piki

¹ dwukolorówka piki i młodszy, uwagi jak wyżej

²pytanie

To kolejna oczywista dograna, osiągnie ją przeto bardzo wiele duetów linii NS. Tylko pierwszy wist karowy pozwoliłby obrońcom na zdobycie dwóch wziątek w tym kolorze – i ♣A, czyli ograniczyłby rozgrywającego do swojego. Taki atak nie nastąpi jednak często, choć nie jest też posunięciem zupełnie abstrakcyjnym. E będzie bowiem wiedział, że  rozgrywający ma bocznego longera treflowego, łatwego do wyrobienia na ewentualne zrzutki; sam E ma bowiem w treflach ♣A W sec [tyle tylko, iż by było to dla przeciwnika efektywne, w dziadku musiałyby się znajdować (co najmniej) cztery atuty]. Najczęściej jednak padnie w zasadzie bezpieczniejszy wist kierem. Rozgrywający przebije w ręce, może ściągnie raz atu, po czym wyjdzie z ręki blotką treflową. Wszystko się wysypie, a kiedy po ♣A E otworzy kara, będzie to już posunięcie spóźnione. N zabije ♦A, wyatutuje i na trefle zrzuci ze stołu dwa pozostałe tam jeszcze kara. Tyle tylko, że pozostanie tam już tylko jeden atut, będzie zatem można przebić jedynie jedno karo z ręki. Ostatnie trzeba będzie oddać, mimo to rozgrywający zdobędzie teoretycznie nienależną mu nadróbkę. Najczęstszym wpisem w turniejowym protokole rozdania będzie przeto 450 dla NS, minimaksowe 420 dla tej strony trafią się dużo, dużo rzadziej.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew; 420dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 6 (NS,WE!);

♥ – 8 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 6 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec