Rozdanie 5.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ J 8 6 4 ♥ J 8 7 4 2 ♦ J 9 3 ♣ Q
♠ 10 5 ♥ 10 9 6 5 3 ♦ A Q ♣ A 9 8 6		♠ A Q 9 7 3 2 ♥ A K ♦ 7 4 ♣ 10 4 3
	♠ K ♥ Q ♦ K 10 8 6 5 2 ♣ K J 7 5 2

Tutaj po pasie N gracze E będą otwierać 1♠. S będą wchodzić, pewnie częściej 2BA niż 2♦, W na 2BA da kontrę – u niektórych to prostu „punkty bez fitu”, u innych czwórka kierów (na zgłoszenie kierów na wysokości trzech, czy to naturalnie, czy kolorem wroga według konwencji „unusual vs unusual”, brak zarówno punktów, jak i koloru odpowiedniej jakości/długości). Po kontrze N zalicytuje 3♦, E pewnie powtórzy piki, a W dołoży końcówkę.

3♠ – decyzja nie jest oczywista, kolor jest nieco przewiewny, ale jest kilka argumentów, przemawiających za tą odzywką – po pierwsze, pewnie nie wszyscy maja uzgodnione, czy pas w tej pozycji forsuje, po drugie – jeżeli pas forsuje, to potem odejście z kontry w 3♠ obiecuje na pewno lepszą kartę, a po trzecie – w najgorszym wypadku ewentualna opozycja pikowa jest „pod ręką”.

S wyjdzie pewnie w karo i po wzięciu na damę najlepiej wygląda zagranie ♠10 „w koło” i po wzięciu przez S na króla kontrakt już jest wygrany. Po ataku damą kier naturalną rozgrywką jest przejście do stołu impasem karo i teraz zagranie na impas ♠10

Tam, gdzie S wejdzie 2♦, wiele par WE pewnie nie zostanie wpędzonych w końcówkę:

ktr. – wygląda lepiej niż nieforsujące 2♥ z tak słabym kolorem;

2♠ – na 3♠ karta jest zdecydowanie za słaba;

pas – w niekorzystnych raczej nie ma na 3♣;

pas – partner nie obiecał sześciu pików ani specjalnej nadwyżki, aczkolwiek optymista powie jeszcze pewnie 2BA.